ပြန်လည်မွေးဖွားပြီးအကျင့်ပုပ်တဲ့ယောက်မကိုနှိပ်စက်မယ်

Chapter 24

(တိုက်ဆိုင်မှုတစ်ခု)

ဝေ့ထင် က သေနတ်နှင့်ပစ်ပြီး ပစ္စတိုကို ချိန်ထားရာမှ ဖယ်လိုက်သည်။ ကျိုးဖုန်း ကို သင်ခန်းစာတစ်ခု သင်ပေးရန်အတွက် တမင်လွဲမှားစွာ ပစ်ပြခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ နားဖျားလေးသာ အနည်းငယ် ပွန်းပဲ့သွားတာကြောင့် တခြားဘာမှ မစိုးရိမ်ရပေ။ ထို့ကြောင့် သူ ပစ်ပြီးသည်နှင့် စင်္ကြံလမ်းမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဝေ့ထင် ကို မတားဝံ့ဘဲ ကျိုးဖုန်း သူ့နားရွက်ကို အုပ်ထားစဉ် သက်တော်စောင့်နှစ်ယောက်မှာလည်း ထိတ်လန့်စွာ စောင့်ကြည့်နေကြသည်။

တစ်ဖက်တွင်၊ စုမုန့် သည် ကျိုးဖုန်း ၏ ကားကိုစီးလာသည်။ သက်တော်စောင့် တစ်ယောက်က ကားမောင်းနေပြီး ကျန်တစ်ယောက်က သူ့ဘေးမှာ ထိုင်နေကာ နှစ်ယောက်စလုံး ဘာမှ မပြောကြပေ။ သူမလည်း ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်ကို တိတ်တဆိတ် လှမ်းကြည့်နေမိသည်။

ကျိုးဖုန်း က သူမ၏ အကြံပြုချက်ကို စိတ်ဝင်စားတာကြောင့် ဤဆုံးဖြတ်ချက်ကို ချမှတ်ခဲ့တာဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်က ကျိုးဖုန်း သည် သူမကို အမှန်တစ်ကယ် ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်လိုကြောင်း ခံစားနိုင်သည်။ ကျိုးဖုန်း ၏ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော အရိပ်အယောင်ကို သူမ သတိရသောအခါ သူမ နှလုံးသားထဲတွင် အကြောက်တရားများ ရစ်ဝဲနေရသည်။  ထိုအချိန်က သူမသည် အကြံပြုချက်များစွာကို ပြုလုပ်ခဲ့သော်လည်း ၎င်းတို့အားလုံးကို ကျိုးဖုန်း က ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။ သူ့ကျန်းမာရေးကလွဲ၍ ဘာကိုမှ စိတ်မဝင်စားပေ။သို့သော်၊သူ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ခန္ဓာကိုယ်မှာ အားနည်းနေခဲ့သူဖြစ်၏။ ဆရာဝန်တွေတောင် သူ့ကို မကုသနိုင်ခဲ့သည့်အတွက် သူ့ဘဝကို လက်လျှော့ခဲ့တာတောင် ကြာပေပြီ။ စုမုန့်က သူ့ကိုကူညီနိုင်မှန်း သိရသောအခါ အခွင့်အလမ်းနည်းသည်ဆိုလျှင်တောင် စမ်းကြည့်ချင်မိ၏။

ကျိုးဖုန်း က စုမုန့် ကို လွှတ်ပေးဖို့ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ စွန့်စားရသည့် တစ်ကယ့် အကြောင်းအရင်းမှာ သူမသည် ဆရာသမားကို ဂရုစိုက်ခြင်းကြောင့်ပင်။ သူမ၏ဆရာ အသက်ရှင်နေသရွေ့ စုမုန့် သူ့လက်ထဲမှ ထွက်ပြေးဝံ့မည်မဟုတ်ပေ။