ပြန်လည်မွေးဖွားပြီးအကျင့်ပုပ်တဲ့ယောက်မကိုနှိပ်စက်မယ်

Chapter 33
(သဝန်တိုနေသူ)

ကျိုးဖုန်း သည် စုမုန့် ၏ အဓိပ္ပါယ်ကို ချက်ချင်း နားလည်သွားသည်။အမှန်တော့ သူတို့ ပထမဆုံးတွေ့သည့်အချိန်က သိပ်ကိုအမုန်းတရားများ ကြီးစိုးနေချိန်ဖြစ်သည်။သူမသည် သူ့အပေါ် ဆိုးဆိုးရွားရွား အထင်အမြင်တွေ ထားခဲ့ပုံရပြီး သူ ပြောင်းလဲဖို့ ကြိုးစားဖို့ လိုသည်။

"ကိုယ့်အသက်က ဒီပိုက်ဆံလေးပဲ တန်သလား..ဒီတစ်ခါလာတာက ကျန်တဲ့ 800,000 ကို လာပေးတာ...ပြီး‌တော့ ကျေးဇူးတင်စကားလာပြောတာ"

စုမုန့် သည် အလွန်အမင်းဝမ်းသာသွားဟန်မပြဘဲ သူမ၏ဖုန်းကိုထုတ်ပြီး ငွေပေးချေရန် ပြင်လိုက်သည်။ ဖုန်းပေးဖို့လက်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်သောအခါ သူမ၏ လက်မောင်းရှိ အနီစက်များ ပေါ်လာသည်။

"ဘာဖြစ်နေတာလဲ...နေမကောင်းဘူးလား"

ကျိုးဖုန်း က ချက်ချင်းဆိုသလို သူမ၏ အင်္ကျီလက်စကို လိပ်တင်ကာမေးလိုက်၏။

“ဓာတ်မတည့်တာပါ...ကျွန်မ မသေပါဘူး...ရှင့်ပိုက်ဆံကို အရင်ပေးရင် ပိုကောင်းမယ်..."

သူမက လက်ကို ပြန်ဆွဲလိုက်သော်လည်း ကျိုးဖုန်း က လက်မလွှတ်သေး။

"မင်း တစ်ကယ်ကွာရှင်းခဲ့တာလား"

ကျိုးဖုန်း သည် သူမကို စိုက်ကြည့်ကာ ရုတ်တရက် ဤမေးခွန်းကို မေးလိုက်သည်။

“ဒါက ကျွန်မရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိစ္စပါ...ရှင်နဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူးဟုတ်လား"

သူမ စိတ်တိုကာ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိသည်။ ကျိုးဖုန်း သည် ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာပြီးနောက် ဤမျှလောက် သန်မာလာမည်ဟု သူမ မမျှော်လင့်ထားပေ။ သူမ လုံးဝ အခုထိ ရုန်းမထွက်နိုင်သေးပေ။ ကျိုးဖုန်း ၏ စိတ်နေသဘောထားသည် အမှန်တစ်ကယ်ပင် မှန်းဆ၍မရပေ။ ဝေ့ထင် ထက်ပင် သူက ဆက်ဆံရပိုခက်သည်ဟု သူမ ခံစားမိသည်။

"ကျိုးဖုန်း မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ"

နှစ်ယောက်သား ရုန်းကန်နေစဉ်တွင် အသံတိုးတိုးတစ်ခု အနောက်မှ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာသည်။ ရင်းနှီးသောအသံကိုကြားပြီး စုမုန့် သည် ခေါင်းထက်တွင် အရိပ်တစ်ခုပေါ်လာသည်ကို ခံစားလိုက်ရသောအခါ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမ၏လက်ကို ကျိုးဖုန်း လက်မှ လွတ်မြောက်ရန် ထိုလူက ကူညီပေးလေ၏။သူမ ခေါင်းကို မော့လိုက်ရာ ဝေ့ထင် ၏မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရလျှင် အံ့ဩသွားရသည်။ ဝေ့ထင်သည် သူမ၏ လက်မောင်းကို လွှတ်ပေးပြီးနောက် ကျိုးဖုန်း လက်မောင်းကို အခြားလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အခြေအနေကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ သူ့ပုခုံးပေါ်လက်တင်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ကျိုးဖုန်း ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် များစွာ ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာခဲ့သည်။ ထို့အပြင် သူက ဝေ့ထင် ၏ခွန်အားကို သိပြီးဖြစ်၍ သတိရှိနေပြီးသားပင်။ ထို့ကြောင့် လက်ကိုအတင်းပြန်ရုန်းကာ ဆိုင်ထဲမှ ဆုတ်၍ တံခါးဘောင်တွင် သွားမှီနေလိုက်၏။ ဤအရာများအားလုံးက စက္ကန့်ပိုင်းလေးအတွင်းမှာ ဖြစ်ခဲ့တာပင်။