mira
esma hanım aynı sitede sadece iki blok arkamızdaydı, onların binasının en alt katında olan güzellik salonu onlara aitti. gerçekten köklü bir aileye sahiplerdi, annem yol boyu onlardan bahsetmişti. onun başardığı ödüllerden, hayatını araştırmıştı. insanları etkilemeyi iyi bilirdi annem.
benimle yaşıt bir kızı vardı, ikimizde aynı bölümdeydik. on bire yeni başlayacaktık bu yüzden onunla aynı sınıfta olacaktım. bir de abisi vardı o ise bizden bir yaş daha büyüktü, ikisi de onun kuzeni oluyordu. onu görmeyeli bir ay olmuştu henüz alışamamıştım bile son kavgamıza.
"gözlerin mi doldu?" dedi annem yüzümü avuçları içine alırken.
"toz kaçtı sadece."
"saçların çok uzamış," dedi annem saçlarımın uçlarını eline alırken. "kırıklar oluşmuş bir ara kuaföre gidelim."
"olur."
annem gülümseyerek koluma girdi, kapı zilini çalıp içeri girdiğimizde en üst kata çıkıyorduk. ara katlarda bile daireler çok genişti, yeni evimiz eski evimizin iki katıydı gerçekten. hiç böyle büyük bir odam olmamıştı, kemanım için ayrı bir bölge oluşmuştu, kitaplığım kocamandı. odamın en sevdiğim yanı da orasıydı, kitaplığımın önüne beyaz bir puf çekmiştim. orada kitap okuyup başka bir şey umursamak istemiyorum.
esma hanımların evi iki katlıydı, içeri girdiğimizde bizi evdeki yardımcıları karşılamıştı. dizilerdeki gibi ayakkabı ile girmiyorduk bu beni şaşırmıştı. bize terlik vermişlerdi, hijyene önem veriyorlardı. yardımcının bizi yönlendirdiği odaya doğru ilerlerken bacaklarım titriyordu, kalbim yerinden çıkacak gibiydi. kendimi sakinleştirmeye çalıştım.
"zeynep tatlım," dedi içeri girdiğimiz de emel hanım. onun annesi. "hoş geldiniz! buraya taşınacağınızı duyunca çok sevindim."
"biz de hayatım, istanbul harikaymış."
"sana boşuna gelin demedim."
kafamı kaldırmamıştım ama üstümdeki bakışları hissediyordum.
"mira," dedi emel hanım bana dönerek. "çok güzel olmuşsun tatlım, hoş geldiniz. ada da burada, çok iyi oldu sizin için bir arkadaşın oldu."
ada da burada.
"hoş geldiniz," dedi esma hanım. "biz sadece telefonda konuşmuştuk ama çok heyecanlıyım sizinle tanışmaya."
annemin yanına oturduğumda kimsenin yüzüne bakmamıştım, kalbim çok hızlı atıyordu.
"bu kızım almila," dedi esma hanım, kendisi gibi sarışın dalgalı saçlı kızını göstererek. onunda göz rengi maviydi, anneleri gibiydi kızları da. "oğlum henüz burada değil arkadaşlarında kalmıştı dün gece."
"selam," dedi almila gülümseyerek yanıma otururken. "yaşıtmışız annem söyledi, hatta ada ile de yaşıtız. gerçi siz çoktan tanışmışsınız, ben de yazın gelmek çok istedim ama yurt dışında ingilizce eğitimindeydim."
konuştukları şeyler benim için çok büyük şeylerdi. henüz aralarında olmaya alışamamıştım, alışabileceğimi de sanmıyorum. bir anda hayatım değişmişti. babamın işte bir anda yükseldiğini biliyorum ama gerçekten bu kadar para kazanmaya nasıl başlamıştık bir anda?

ŞİMDİ OKUDUĞUN
orkide, gxg
ChickLitYürek! Onu unutacağız! Bu gece - sen ve ben! Sen verdiğin sıcaklığı unutabilirsin - Işığı unutacağım ben! İşini bitirdiğinde, ne olur söyle Ki hemen başlayayım! Çabuk ol! Yoksa sen oyalanırken Ben onu hatırlarım! - Emily Dickinson [13.12.23-?]