ភាគទី38: កុំយូរពេកណា...ខ្ញុំខ្លាច
ផ្ដើមភាគនេះតពីភាគមុននៅពេលដែលអ្នកស្រីចាងដឹងថាស៊ូហាងបើកឡានបុកគាត់ ហើយក៏រត់ឡើងទៅលើបាត់ទៅ បានបន្ដិចលោកចាងក៏ទៅតាមប្រពន្ធរបស់គាត់ដែរដើម្បីជួយលួងលោម...
«អូនជីង...អូនគួរតែត្រឡប់ទៅវិញសិនទៅ នេះយប់ហើយ ចាំស្អែកចាំនិយាយគ្នាទៀត» ដោយមើលទៅឃើញស៊ូហាងកំពុងតែពិបាកចិត្តបែបនេះចាងជីក៏ប្រាប់ឲ្យជីងកែត្រឡប់ទៅវិញសិន ព្រោះមើលទៅសភាពការណ៍ដូចជាមិនស្រួលទេ
«បងជី...អូនមកទីនេះដើម្បីបង ចឹងហើយអូនមិនត្រឡប់ទៅវិញទេ អូននៅគេងទីនេះជាមួយបងដែរ» លឺចាងជីប្រាប់ឲ្យខ្លួនទៅវិញបែបនេះជីងកែមិនព្រមតាមនាយទេ ផ្ទុយទៅវិញនាងកាន់តែដើរមកឱបដៃចាងជីជាប់មិនខ្វល់ពីក្រសែរភ្នែកស៊ូហាងនិងលោកយាយពីសៀដែលកំពុងតែមើលមកទេ
«តែនៅទីនេះគ្មានបន្ទប់ទំនេរទេ អូនត្រឡប់ទៅវិញសិនទៅ» ចាងជីប្រឹងបេះដៃនាងចេញពីដៃរបស់ខ្លួនទាំងពិបាកនៅពេលដែលឃើញកែវភ្នែកស៊ូហាងសម្លឹងមុខនាយដាក់ ប៉ុន្តែជីងកែមិនព្រមលែងងាយៗទេ
«ប្រុសដេញហើយនៅមុខក្រាស់ដល់ណាទៀត?? ម៉េចក៏មិនឆាប់ចេញទៅវិញទៅ» ដោយទើសចិត្តពេកស៊ូហាងក៏លូកមាត់មកនិយាយម្ដង ធ្វើឲ្យជីងកែខឹងនឹងសម្ដីរាងតូចយ៉ាង ទើបប្រញាប់ដកដៃចេញពីដៃចាងជីឈានជើងមករកស៊ូហាងទាំងទឹកមុខសាតាន់
ផាច់~~
«ឯងកុំចេះរឿងប្ដីប្រពន្ធយើង ឯងត្រៀមខ្លួនរើខោអាវចេញពីទីនេះទៅ» ដើរមកជិតស៊ូហាងភ្លាមនាងស្រាប់តែទះស៊ូហាងមួយកំផ្លៀងយ៉ាងខ្លាំងដោយមិនបានប្រាប់ដំណឹងជាមុនទេ ធ្វើឲ្យចាងជីនិងលោកយាយចាងពីសៀភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ចំណែកឯផ្ទៃមុខស៊ូហាងដែរបែរអម្បាញ់មិញនេះក៏បែរមកសម្លឹងជីងកែវិញទាំងយកអណ្ដាតទល់ថ្ពាល់
ផាច់~~ផាច់~~អួយ~~ផ្ទៃមុខជីងកែពេលនេះត្រូវបែរមកចំហៀងតាមកម្លាំងដៃដែលស៊ូហាងបានទះម្ដង ចំណែកឯដៃវិញលើកមកខ្ទប់ថ្ពាល់យ៉ាងលឿន នឹងងាកមុខមកសម្លក់ស៊ូហាងវិញឡើងចង់ស៊ីសាច់ហុតឈាម
