Min Yoongi | KS2

-4-

Yoongi derin bir nefes vererek gözlerini kapatmış, ateşten yükselen çıtırtıları dinlemeye devam ediyordu.

Gecenin, gündüzden huzursuz oluşu onu her zaman rahatsız eden en büyük sorun olmuştu.

Gerçek çığlıklar, gecenin karanlığına mahkum edilmiş çığlıklardı...

Küçük bir çocukken içinde büyüttüğü nefret ve kinin kurbanı oluşu şimdi, kınayarak büyüdüğü bu çığlıkların sebebi olanların çığlıklarını hapsediyordu geceye. Bu karanlığa ancak böylesine pisliklerin çığlıklarını yakıştırıyordu.

Gözlerini açıp elindeki odunu ateşin içine atarken yüzünde ufak bir sırıtış belirmişti.

Karşısında duran arabaya kadar gayet sessizdi ortam...

Jungkook arabadan indiğinde Yoongi'nin yüzünde gülümseme belirmişti. Jungkook yanına yaklaştığında Yoongi ona yanını göstermişti. Jungkook katlı sandalyeyi açıp yanına otururken derin bir nefes verdi.

"Bayağı manyak bir cinayet işlemişsin."

Yoongi kaşlarını kaldırıp ona bakmadan ateşe bir odun daha atmıştı.

"Benim yaptığım nereden belli?"

Jungkook ona göz devirerek baktığında Yoongi ateşi izlemeye devam etmişti.

"Hyung, geçen yıl sana verdiğim ceketi gitmişsin ve kıza vermişsin."

Yoongi bir süre öyle ifadesiz kalmış, yandan Jungkook'a bakarak gülmeye başladığında Jungkook'ta dayanamamış gülmüştü.

"Manyak herifin tekisin."

"Sende benden aşağı kalmıyorsun."

Jungkook omuz silkerek ona bakmıştı.

"Seninle büyüdüm."

Yoongi tebessüm ederek kollarını önünde bağlamıştı. Ardından ateşi izleyen Jungkook'a bakmıştı bir süre.

"Vera'yla nasıl gidiyor?"

Jungkook'un bakışları ona ulaşırken yüzünde saf bir gülümseme belirdi.

"Güzel."

Bir süre duraksamış ardından kendi şapşallığına gülerek başını sallamıştı.

"Çok güzel."

"Düğün yok hâlâ ortada."

Yoongi'nin onu sıkıştırmasına karşı dudaklarını birbirine bastırdı.

"Peder sağ olsun. Ağırdan almamızı istiyormuşta bilmem ne."

"Kızını paylaşamıyor."

Jungkook omuz silktiğinde Yoongi ona gülmekle yetinmişti. Jungkook ise ona bakıp sinsice sırıttı.