Min Yoongi
Karşımda sessizce oturan Namjoon'da göz gezdirirken aniden bana bakmasıyla gözlerimi kaçırdım.
Hepsi bana karşı kızgındı ve haklılardı da... Onlar aynısını yapsa vereceğim tepkiyi düşünemiyordum dahi...
Jungkook, Vera'yı eve bırakmaya gitmişti. Cora ise kayıplardaydı.
Bana çok kızgındı...
Odaya girdiğindeki bakışlarını unutamıyordum bile...
Nasıl olmuştu hatırlamıyorum. Nasıl bu işe kalkışmıştım onu da hatırlamıyorum. Tek hatırladığım aniden bir kriz geçirmemdi.
Belki de o klinikten hiç ayrılmamalıydım.
"Cora nerede?"
Aniden sorduğum soruyla bakışları bana dönen Namjoon'un sırıtışına göz devirmiştim.
"Dışarıdaydı en son."
Kaşlarım çatılırken içimden geçeni anlamış olmalı ki ayaklanmıştı. Kapıyı açıp odadan çıktığı sırada az buçuk gördüğüm Cora tamamen iç çekiş sebebimdi.
Kimseye bunu yaşatma hakkım yoktu.
Kaç dakika geçmişti bilmiyorum ancak kapı açıldığında Cora elindeki tepsiyle yanıma gelmiş masayı ayağı yardımıyla önüme itip tepsiyi koymuştu üstüne. Bakışlarım ona kayarken gözleri asla bana değmiyordu.
"Ye hadi. İlaçlarını verecekler birazdan."
Yerimde doğrularak ona bakmayı sürdürdüğümde bakışları beni bulmuştu.
"Yesene."
Sessiz kalıp içimde tutmaya çalıştığım soruya karşı kifayetsiz kalarak dillendirmiştim.
"Bana kızgın mısın?"
Bakışları masaya dönerken bana cevap vermeden konuştu.
"Yemeğini ye."
"Soru sordum Cora."
Bnei gerçekten umursamıyordu ve ayaklanıp yatağın boş kısmına oturarak streçleri açması da bunun işaretiydi.
"Kızgınsın değil mi?"
Beni takmayışı her geçen saniye artarken ellerim ellerine uzanmış hareketlerini engelleyip bakışlarını bana çevirmesini sağlamıştı.
"Kızgınsın."
Başını yavaşça iki yana salladığında derin bir nefes almıştım.
"Kızgın değilim. Sadece..."
Ellerini ellerimden kurtarıp jelatinleri açmaya devam etti.
"Kırgınım."
Göğüsüm istemsizce sıkışırken o ayağa kalkmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Min Yoongi | KS2
Fanfiction"Sizin gibi kalıplara bağlı aptallar yüzünden var olmayan ruhum da burayı terk etmek istiyor." Ben Min Yoongi. Bu kadarı bile sizin için fazla.
