Min Yoongi | KS2

-51-

Min Yoongi

"Ne demek ya? Senin için uğraşıyorum!"

Göz devirerek arkama yaslandığımda kafama yediğim yastık yüzünden mal gibi kalmıştım. Kaşlarım çatılırken bakışlarım ona dönmüştü. Oysa bana sinirle oflamıştı.

"Cora, hayır dedim. Bitti."

Bunca yıldan sonra doktorluğa geri dönmemi istiyordu.

Komik şey.

"Hyung, bu işin yolu hanımcılığa çıkıyor. Yaşandı."

Jungkook'un kolunu Vera'nın omuzuna atıp bana bakmasıyla göz devirmiştim.

"Sen çok konuşma."

Cora kaşlarını çatarak hızlıca Jungkook'a döndüğünde tekrar tekrar ve tekrar göz devirmekle yetinmiştim.

"Konuş ya! Konuş gerçekten! Ben bu at gözlüklü herifle anlaşamıyorum!"

Ona alaylı bakışlarımı atıp önüme döndüğümde Vera bizi gülümseyerek izliyordu.

"Görüyorsun yenge, bırakmıyor bu ikisi beni."

Bana genişçe gülümsediğinde tebessüm etmiştim. Cora'yla konuştuğunda fazlasıyla ağlamıştı ve Jungkook'u zor tutmuştum. İlle de içeri gitmek için direnmişti. Ancak Cora sağ olsun Vera biraz olsun daha iyiydi.

" Karımı rahat bırak. Sizin gıcık işlerinizin kat ve katını benimle yaşadı zaten. Çok çekti güzelim."

Jungkook onu alnından öptüğünde Cora bana bakmıştı.

"Bak, örnek duruyor karşında. Niye ille zorlaştırıyorsun ya!"

İçime basan darlık hissiyle ayaklandığımda Jungkook pislikçe sırıtıyordu.

"Senin veletliklerin yüzünden darlandım, yemin ederim."

O gülerken ben salondan çıkıp mutfağa ilerlemiştim. Tam kahve yapacağım esnada çalmaya başlayan telefonumu cebimden çıkartmıştım. Namjoon'un aradığını görmemle vakit kaybetmeden cevapladım.

"Efendim?"

"Tahminlerimizde yanılmadık."

Kaşlarım çatılırken arabaya bindiğini belli eden kapı sesinin ardından konuştu.

"William'ın bir oğlu varmış."

.

Hızlıca kapıyı açtığımda bakışları beni bulan Namjoon'un yanına ilerledim.

"Nerede?"

Dosyayı bana uzattığında masanın önündeki deri koltuğa oturup kapağı açmıştım.

"Carl Chiotis. 25 yaşında ve şaşırılmayacak şekilde psikiyatr. Ulsan'da yaşıyor ve babasıyla iletişim halinde."