Twin Problems /İtaFushiSuku/

''Megumi bizde kalabilir mi?''

Yuuji'den

Normalde 10'da kapatıp eve döndüğümüz restorandan ben bugün 8'de eve dönüyordum. Çünkü annem Sukuna'yla ilgilenmem gerektiğini söylemişti.

Megumi'nin evde onunla ilgilendiğini bilmeden.

Gittiğimde onları ne halde göreceğime dair hiçbir fikrim yoktu. Buna can attığım da söylenemezdi. Evde onları tek başlarına bırakmak yerine yanlarında olmam elbette benim için daha iyi bir seçenekti. Sukuna'ya güvenmiyordum ne de olsa.

Sukuna ile aynı annenin karnından, bir kaç dakika farkla doğmuştuk. İşte o malum günden beri hayatımı her şartta zorlaştırıyordu. Doğumdan sırasında bile böyleydi. Önce benim doğmam gerekirken bu şansı elimden almaya çalıştığından az daha ölmek üzereydim. Doktorumuzun sayesinde ikimiz de hayatta kalabilmiştik ama benim bir haftaya yakın bebek yoğun bakım ünitesinde kalmam gerekmişti.

Ebeveynlerimizin taraf seçmesi de o andan itibaren başlamıştı. Annem üstüme daha çok düşerdi, çünkü ben onun hayatı pamuk ipliğine bağlı olmasına rağmen yaşayabilmiş minik oğluydum. Babam ise Sukuna'nın üstüne daha çok düşerdi, çünkü o da babamın minik savaşçı oğluydu ve benim gibi güçsüz değildi.

Annemle babam boşanmadan önce bile her şey bu haldeydi. Annem beni yumuşak, babam da Sukuna'yı sert yetiştirmişti. Sukuna'da bu sertliğini hep benim üstümde denerdi. Evde kedi ve köpek gibi sürekli kavga ederdik. Biz çocuktuk ve kardeştik, bu yüzden kavgalarımız uzun sürmezdi. Annem ve babam öyle değildi ama. Bizim beş dakikalık kavgamız yüzünden onlar beş saat kavga ederdi.

En sonunda boşandılar. Biz daha küçücüktük. İlk okulumuzun ilk senesiydi. Uzun mahkeme süreçlerinin sonunda ben annemle, Sukuna'da babamla kalmıştı. Ayrılmalarının bahaneleri bizdik, bu yüzden bizi yıllarca yan yana getirmediler. Sadece düğün ve cenaze gibi ortamlarda birbirimizi görmüştük ama anlarsınız ki iki kardeş olarak değil. Sadece birbirlerini küçüklükten tanıyan iki çocuk olarak. Yaz tatilinin bir ayında ben babamın, Sukuna'da annemin yanına giderdi. Böylece bir aylığına hayatlarımızı değiştirmiş olurduk.

Babam hep... Zor birisi olmuştu. Her yıl sadece bir ayı beraber geçirsek bile karşısındaki çocuğun, yani benim, Sukuna olmadığımı hep unuturdu. Bana sürekli Sukuna diye hitap eder, beni boks çalıştırırken her başarısız olduğumda azarlardı. Onunla boks yapmaktan nefret ederdim. Sonra eve dönerken Sukuna olmadığımı fark eder, bana oyuncak alarak gönlümü alırdı.

Sonra zaten zor olan hayatlarımızı daha da zorlaştırdılar. Lisemizin üçüncü yılının başlarında yine evlendiler. Bizim Sukuna ile tartışmalarımız da artık çocukça sebeplerden değildi. Yatağıma ölü kedi yavrusu koymuş ve ceza olarak bir gece o ölü kedi ile aynı odada kaldıktan sonra ertesi gün çıplak elle onu gömmüştü. Birbirimizden daha kolay ayırt edilmemiz için sarıya boyayacağım saçlarıma pembe boya karıştırmış ve ceza olarak kendisi de pembeye boyatmak zorunda kalmıştı. Bisikletimin frenlerini kesmiş ve bir arabanın bana çarpmasına sebep olmuştu. En yakın arkadaşımla yatması işleri yokuşa sürmüş, ailemiz yine ayrılmanın eşiğine gelirken çareyi taşınmakta bulmuştu. Annem, babam ve ben Sukuna'nın eşcinsel olduğunu da böyle öğrenmiştik.

Yine bundan korkuyordum. Megumi, Shibuya'dan Tokyo'nun minik bir kasabasına, yani bu kasabaya taşındığımızda edindiğim ilk arkadaştı. Daha okula gelmeden tüm okul bizi konuşuyor, tüm sırlarımızı bir bir ortaya döküyordu. Sukuna bile okula gelmiyordu ama ben annemi hayal kırıklığına uğratmak istemediğimden okuldan zerre zevk almasam da geliyordum.

Sonra Megumi geldi. Sırasında uyuyor olmama rağmen beni uyandırmaya bile çekinmiş ve benimle tanıştığına memnun olduğunu söylemişti. Zor geçen bir haftanın sonucunda böyle harika birisi ile tanıştığım için o kadar mutlu olmuştum ki ona notlarımı teklif etmiştim. Hemen notlarımın üstüne atlamamış ve kibarca reddetmesine rağmen yine kibarca notlarımı almıştı. Ardından spor dersinde Nobara ile tanışmış ve öğlen onlarla birlikte yemek yiyerek artık ikisine de arkadaşım deme hakkında sahip olmuştum