Twin Problems /İtaFushiSuku/

"Erken, değil mi?"

Sonunda öpüşmeye kısa süreli bir ara verebildik ama bunu pek istediğim söylenemezdi. Yuuji ile öpüşürken hayat daha güzeldi. Öpüşmeyi bıraktığımızda ise can sıkan bir konu konuşmak zorundaydık.

"Seni dinliyorum," dedim kafamı göğsüne yaslayıp harika suratını izlemeye başlarken.

"Pekala... Adı Yuko'ydu. Yuko ile 11. Sınıfın başlarında çıkmaya başlamıştık. Annemle babam evlendikten kısa süre sonra. Öyle ahım şahım aşık değildim ama... İyi anlaşıyorduk işte. Sonra gelip bana kendisi itiraf etti. Beni aldattığını söyledi, bana en yakın arkadaşı olarak tanıttığı çocukla. Ki o çocukla bebeklik arkadaşıydı. Aileleri tanışıyordu ve çok yakındı. Tabiki de bunun sonucunda ayrıldık. Sonra hamile olduğunu öğrendim. Ailesine en yakın arkadaşından hamile kaldığını söyleyemedi. Hem de o sıralar benimle çıkıyorken, çünkü ailesi beni severdi."

Olayları kafamda bağdaştırmaya çalışırken devam etti. "Ama ben kendi kızları yerine bana sinirli olmalarını tercih ettim. Benden hamile olduğunu, seks yapmaya benim ikna ettiğimi, hamile kaldığını öğrenince de onu terk ettiğimi söyledim. O gün kızın babası, amcaları ve dayılarının beni nasıl dövdüğüne inanamazsın. Ama pişman değilim. Ailesi kıza tepki vermedi. Sadece çocuğu aldırmasını, çok küçük olduğunu söylediler. Kız da istemese bile kürtaj oldu. Ortada sikip atma durumu yok. Öpüşmekten ileriye gitmemiştik bile."

"Anlıyorum," diye mırıldandım.

"Yani aldatılan ben, üstüne dayak yiyen yine ben oldum. Yuko ile kısa süre sonra tekrar iletişime geçtik. Her şey için üzgün olduğunu ve bana borçlu olduğunu söyledi. Ailesi asıl olanları öğrenseydi onu öldüreceklerini söyledi. Öyleydi de, ailesi fazla... Değişikti. Hem aldatan, hem en yakın arkadaşı ile yatan, hem de hamile kalan kişi olmak istemedi. Onun yerine suçsuz, günahsız ve kullanılan kız oldu. Ben de orospu çocuğunun teki oldum."

"Keşke kızın adını temize çıkarmak için bu kadar ileri gitmeseydin. Ailen çok tepki verdi mi?"

"Ben ağzımdan ve burnumdan kan akarak eve geldiğimde Junpei ve Sukuna'yı yatağımda bastım. Her şey üst üste gelmişti zaten. Hemen ardından buraya taşındık."

"Junpei ve Sukuna..." Dedim cümlemi tamamlaması için yarım bırakarak.

Burnunu burnuma sürtüp içli bir şekilde kıkırdadı. "En yakın arkadaşlar hep hayatımı mahvediyor. Biri ikizimle yattı, diğeri de sevgilimi hamile bıraktı. Biri de hırsız çıktı, kalbimi çaldı."

Kıkırdadım ve burnunu öptüm. "2015 aradı, tavlama sözcüklerini geri istiyormuş."

Kahkaha atarak beni kendine daha çok çekti ve ardından mırıldandı. "Öyle işte. Junpei ve Sukuna olayı daha kısa. Sukuna haberim olmadan Junpei'yi tavlıyor, eve çağırıyor. Yatağımda sevişiyorlar. İşleri bittikten sonra bunları basıyorum, Junpei'yi evden kovuyorum ve Sukuna ile kavga ediyoruz. Ailem de yaralarım Sukuna ile kavgam yüzünden oldu diye biliyor. Yuko olayından haberleri yok. Ayrılmamız dışarıdan normal bir ayrılma gibi görünüyordu. Sadece bir kaç gün sonra hamile olduğu ortaya çıktı. Bende suçu üstüme aldım. Almasaydım belki dayak yemezdim ama Yuko'nun hayatı mahvolurdu. Şuan onların gözünde sikine sahip çıkamayan bir ergenim sadece."

"Çok zor şeyler yaşamışsın..." Dedim samimi bir üzüntü ile. "Ne diyebileceğimi bilmiyorum. Peki sana Yuko hakkında ne dedi de o kadar sinirlendin? Tabi... Söylemek istemiyorsan, anlarım."

"Benim yalancı olduğumu söyledi. İyi çocuk hallerimin bir rolden ibaret olduğunu, kendi kanımı ve canımı taşıyan masum ve günahsız bir bebeği sırf kendi çıkarlarım için öldürdüğümü ve Yuko'yu acımasızca terk ettiğimi söyledi. Oysaki o bebek benim değildi, o kararı ben veremezdim. Yuko'yu da ben terk etmemiştim. Beni aldatmıştı ve bu vicdan azabına dayanamadığı için itiraf etmişti. Söyledikleri doğru değildi, ama doğru olmadığını tek bilen bendim."

"Artık iki,"dedim gülümseyerek. "Bana güvendiğin için teşekkür ederim. Böyle bir şey yapmayacağını biliyordum zaten. Seni hiç suçlamamıştım. Sen tanıdığım en iyi kalpli insansın ve bu kişiliğinin bir parçası. Rol olması imkansız"

Gerçekten de öyle düşünüyordum. Yuko olayı... Evet, çok trajikti. Ama Yuuji'nin yaptığı benim için çok önemli bir şeydi. Benim tanıdığım Yuuji böyle yapardı çünkü. Onunla gurur duyuyordum. Ne kadar harika bir insan olduğunu bana sürekli kanıtlıyordu.

Ve ikizinin en yakın arkadaşı ile sevişen Sukuna'dan daha iyi bir seçenek olduğunu tekrar tekrar gösteriyordu.

"Seni seviyorum, Fushiguro Megumi." Dedi gözleri adeta parlayarak. "Bana güvendiğin için seni asla pişman etmeyeceğim."

"Biliyorum," kıkırdadım ve uzanıp dudaklarımızı birleştirdim. Yuuji sağlam eliyle belimden tutup kendine bastırınca altımda hissettiğim alet ile ağzına inlememi durduramadım. Henüz sertleşmiş değildi, ama sanki inlemem duyulduktan sonra... Birazcık sertleşmiş gibi gelmişti.

Utanma ve panik ile dudaklarımdan ayrıldı. "Erken, değil mi?"

"Sana güvendiğim için asla pişman etmeyeceksin." Diye mırıldandım bir elimi karnına koyarak. "Devam etmek istiyorsan, edeceğiz. Her şeyi ben halledeceğim, kolunun rahatından emin olman yeter."

Elimi göğsünden çekip parmaklarımızı kenetledi ve dudaklarına götürerek öptü. "Bence erken. Bunu doğru bir şekilde yapmak istiyorum. Mesela alçılarım çıktığında. Acelemiz yok. Çok fazla zamanımız var."

Açıkça reddedildiğim için bozuldum ama yine de gülümsedim. "Haklısın."

"Ama bence seninle öpüşmemiz gereken acil konular var." Yüzüme dudaklarını tehlikeli derecede yaklaştırdı ve sırıtarak mırıldandı. "Mesela dudaklarında hala çilekli şeker tadı duruyor mu? Bunu öğrenmem lazım, çok acil."

Kıkırdadım ve aynı onun gibi fısıldadım. "Öğrensene,"

Dudaklarımız yine açlıkla birleşirken ellerim pembe tutamlara uzanıp okşamaya başlamıştı. Boştaki eli sırtımdan belime inerken titremeden edemedim. Dudaklarımı araladığımda dili hızlıca sıcak ağzıma girdi ve aynı anda boğukça doğru inledik.

Daha fazlasını istesem bile Yuuji'nin isteğine saygı duyarak geri çekildim çünkü artık dudaklarım acımaya başlamıştı. ''Yeter artık,'' Dedim kıkırdayarak. ''Canım acımaya başladı."

"Öpeyim de geçsin," dedi ve dudaklarıma uzanarak beni son kez yavaşça öptü. "Geçti mi?'

"Geçti," diye mırıldandım.

Yuuji öptüğünde geçmeyecek yara yoktu ki.