70.Bölüm

1.4K 96 48
                                    

MERHABA ARKDAŞLAR UMARIM BU BÖLÜMÜ MÜ BEĞENEREK OKURSUNUZ. LÜTFEN OY VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN. KEYİFLİ OKUMALAR DİLİYORUM 😊

Eylül, Ateş ile olan yatak odalarının önüne gelip duraksadı. İçi bir tuhaf olmuştu. Yavaşça kapının kulpunu tutup açtı. İçeriye girdiğinde ışığı açması ile gördükleri karşısında bir kez daha şaşırdı.

Her şey üç ay önce bıraktığı gibi duruyordu. Kapı girişinde duran bavullardan tutun koltuğun üzerine bıraktığı kabana kadar her şey aynı yerindeydi.

Bir kaç parça yerde kırılmış eşya vardı ve tüm her şey toz ile kaplıydı. Eylül etrafı incelerken Ateş tam arkasında belirdi.

"Senden sonra kimseyi sokmadım odaya."

"Neden?" Dedi anlamaya çalışan bakışları ile

"Kokun gider, izin kaybolur diye. Her şey bıraktığın gibi duruyor."

Eylül uzun uzun baktı sevdiği adamın gözlerinin içine. Düşündü ki;

Bir insan bir insanı bu kadar fazla sevebilir mi?

Beni babam sevmemiş, istememiş.

Bir başkasının böylesine sevmesi ne tuhaf.

Ben kendimden vazgeçtim de o benden vazgeçmemiş. Ben bile beni sevmez iken, o nasıl bu kadar sevebilir ki.

Aşk... Aşk çok tehlikeli. Hele bir taraf diğer taraftan fazla seviyorsa... Neden bencil hissediyorum kendimi.

Bu dünya bir bana mı kötüydü? Bir ben mi boğulmuş kaybolmuş hissetmiştim. Ya da bir ben mi sığamamıştım?..

***

"Kimle konuşuyordun canım?" Diyerekten mutfağa Merve'nin yanına girdi Kaan.

Merve telefonu tezgahın üzerine bırakarak Kaan'a döndü. Gidip beline sarıldı.

"Bizim kızlarla konuşuyordum. Eylül'ün döndüğünü haber verdim. Duysan çığlıklarını nasıl sevindiler."

Kaan'da sarıldı Merve'ye. Saçlarından öptü.

"Hala olduğunu da söyledin mi bari?"

"Yok onu söylemedim. Yarın akşama yemeğe davet ettim. Eylül bu haberi kendisi verse daha güzel olur diye düşündüm."

"İyi düşünmüşsün benim güzel sevgilim."

Göz göze geldiler o an. Tam dudakları birleşecek iken, Yekta destursuz daldı içeri

"Burada mıydınız gençler?"

Merve irkilerek geri çekildi. Kaan'ın ise kaşları çatıldı bu güzel atmosferi bozduğu için.

"Yekta senin ben belanı sike.."

"Kaan!"

Merve'nin ikazı ile susup kafasını yana çevirdi.

Yekta ise sırıtarak bakıyordu ikisine

"Ne oldu abi ya? Niye kızdın ki sen şimdi?"

"Kaybol Yekta."

"Nereye?"

"Uza lan uza"

"Merve sana bir şey diyeyim mi? Aynı Abine çekti bu da. Birdi iki oldular başıma."

Merve gülerken ikisinin atışmalarına Kaan masanın üzerinde ki portakalı almasıyla Yekta'ya fırlattı.

Yekta son anda geri çekildi ve gülerek yanlarından gitti. Hâlâ içeriden sesi geliyordu.

Dedim ya, Eylül'düHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin