Dedim ya, Eylül'dü

17. Bölüm

Odamda yatağın başlığına yaşlanmış oturuyordum. Biri kapımı tıklattı. Ateş sanıp cevap vermedim. Sonra sesinden o olmadığını anladım

" Eylül Hanım"

Selim di bu. Gidip kapıyı açtım.

" ne var?"

Ona da öfkeliydim. Gerçi o ne yapacaktı ki. Onun adamıydı. Ne yapabilirdi ki?

"Ateş abi seni aşağı çağırıyor."

" Ona gelemeyeceğimi ilet." Dedim.

Kapıyı kapatacak iken mani oldu. Ters ters suratına baktım.

"Eylül bak böyle yapma ona karşı gelme."
Tek kaşımı havaya kaldırdım.

" Hanıma ne oldu?"

Şaşkınca gözlerime baktı.

" kusura bakmayın. Bir anda ağzımdan öyle çıktı."

" Ciddi değildim. Eylül demen daha iyi. Samimi yani"

Tekrar normale döndü suratı. Memnun olmuş gibi duruyordu.

"Peki Eylül. Şimdi lütfen aşağı gel."

Bıkkınlıkla cevap verdim.

" yüzünü bile görmek istemiyorum. Gerçekten gelmeyeceğim."

" Bak sana açık konuşacağım. Ateş abi sakin bir adam değil. Hatta sana nasıl bu kadar sakın davranıyor şaşkınım. Ama onun sinirlendiğinde nasıl bir adama dönüştüğünü biliyorum. Zarar görmemen adına seni uyarıyorum."

Gözlerimi devirdim

" peki sen git geliyorum birazdan."

***

Koltukta oturmuş elimdeki kağıtları inceliyordum. Okudukça kan beynime sıçrıyor du.

"Şaka mı bu? Nereye el sallıyorum?"

"Gayet ciddiyim."

"Asla imza atmayacağım bu saçmalığa"

elimdeki kalemi kağıdın üzerine fırlattım. Karşımda bacak bacak üzerine atmış. İfadesizce suratıma bakıyordu. Sakince

" İmzala" dedi.

" Hayır" dedim. Net bir şekilde.

"Eylül benim canımı sıkma şu siktiğimin kağıtlarını imzala"

" Asla. İmza atmayacağım. Bir kere yaptım bu hatayı ve başıma gelmeyen kalmadı."

" Aynı şey değil" diye soludu.

" Evet bu daha beter."

Kağıtları elime aldım. Yırtıp masanın üzerine fırlattım. Öfkeyle suratıma baktı. Yavaşça ayağa kalktı. Bende kalktım. Bana doğru adım atarken, sakin kalmaya, korktuğumu belli etmemeye çalışıyordum.

" Bakıyorum da baya cesursun sen."

" Bunu daha önce teyit etmiştin."

"O kağıtları elbet imzalayacak sın."

Yine dibime kadar girmişti. Neden bana her yaklaştığında. Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu. Korkuyordum belli etmesem de ondan korkuyordum.

"Asla" dedim.

Bakışlarımı kaçırarak. Çenemden tutup kendine baktırdı. Gözlerimin içine içine baktı. Çok yakındık ve huzursuz hissediyordum.

" tekrar söyle" dediğinde yutkundum.

Bana zarar mı verecekti? Selim'in söyledikleri geldi aklıma. Yapar mıydı acaba? Tüm cesareti mi topladım gözlerinin içine bakıp.