"လူေတြေသၿပီးရင္ ဘယ္ေရာက္သြားၾကလဲဟင္ ကိုလင္း..."
"ဘယ္ေရာက္သြားၾကလဲဆိုေတာ့...."
အသံဆြဲငင္ျခင္းနဲ႕အတူ အေတြးႏြံထဲ
နစ္ေမ်ာသြားတဲ့သူ႕ကို သွ်ားက ၿပဳံးတုံ႕တုံ႕ကေလး ေမာ့ေငးေနသည္။ သွ်ားကို ရင္ခြင္ထဲေပြ႕ထားၿပီး သွ်ားေမးသမွ်ေမးခြန္းေတြ ေျဖေပးေနရတဲ့ခံစားခ်က္ကို သူႏွစ္သက္ေသာ္လည္း လူေတြေသၿပီးရင္ ဘယ္ေရာက္သြားၾကလဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းမ်ိဳးကိုေတာ့ မေျဖခ်င္....။
"ေျဖေလ ကိုလင္းရဲ႕...လူေတြေသၿပီးရင္ ဘယ္ေရာက္သြားၾကလဲလို႔...."
ႏြမ္းေဖ်ာ့ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးမွာ သိလိုစိတ္တို႔အျပည့္။
သူ သက္ျပင္းမ်ားစြာ ရွိုက္ခ်မိသည့္တိုင္ေအာင္ သွ်ားရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကေတာ့ ၿပဳံးၿမဲၿပဳံးေန၏။
"ေနာက္ဆုံးက်န္ခဲ့တဲ့ စြဲလမ္းမႈေပၚမူတည္ၿပီး ေရာက္ခ်င္တဲ့ေနရာေရာက္သြားနိုင္တယ္ေလ သွ်ားရဲ႕...အဲ့ဒါကို ဘယ္သူမွ မသိနိုင္ဘူး"
"ေနာက္ဆုံးက်န္ခဲ့တဲ့ စြဲလမ္းမႈေပါ့...
ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ ကိုလင္းကို မစြဲလမ္းမိေအာင္ႀကိဳးစားမွပဲ"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ သွ်ားရယ္..."
"ကြၽန္ေတာ္ မစြဲလမ္းမွ....
ကိုလင္းအနားကို ထပ္ၿပီးေရာက္မလာမွာ... အဲ့ဒါမွ ကိုလင္းက စိတ္ေအးေအးနဲ႕ေရွ႕ဆက္နိုင္မွာေလ။
ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေနရာကိုပဲေရာက္ေရာက္ ကိုလင္းကေတာ့ တစ္ေနရာတည္းမွာပဲ ရပ္မေနရဘူး။ ကတိေပးမလား...."
သွ်ားေတာင္းခဲ့ဖူးသမွ် ကတိေတြအားလုံးကို လွိုက္လွဲမႈအျပည့္နဲ႕ ေခါင္းညိတ္ခဲ့ပါလ်က္ ဒီကတိေလးက်မွ သူတုံ႕ဆိုင္းေနခဲ့ရသည္။ မ်က္ႏွာနားထိေရာက္လာတဲ့ လက္သန္းေလးကို ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားနဲ႕ဖြဖြနမ္းေတာ့ ၾကားရတဲ့ ရယ္သံတိုးကေလး...။ လင္းေနညို ႏွလုံးသားထဲအထိ နက္ရွိုင္းစြာကုပ္တြယ္ထားတဲ့ အေသြးအသားျဖစ္တည္မႈလို မွတ္ဥာဏ္အပိုင္းအစကေလး...။
"သွ်ားက ကိုယ့္ႏွလုံးသားထဲမွာ အၿမဲရွိေနမွာေလ"
"သွ်ားက ကိုယ့္ႏွလုံးသားထဲမွာ အၿမဲရွိေနမွာ..."
"ကိုယ္အသက္ရွင္ေနသေ႐ြ႕... သွ်ားက
ကိုယ့္ႏွလုံးသားထဲမွာ အၿမဲရွိေနမွာပါ..."
YOU ARE READING
LIFE (U/Z)
Romance"Life is like a nightmare, But you can wake up at any time" Own Creation by Han_Me Cover photo from pinterest Credit to original owner
