"ဂြၽန္း...ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးေရာက္လာတာလဲ"
"ဒီအိမ္မွာ လူနာေလးတစ္ေယာက္ရွိေနတယ္ဆိုလို႔ လာၾကည့္တာပါဗ်။ တစ္ေကာင္လို႔ေျပာရမွာလား... အာ...တစ္ေယာက္ပဲထားပါေတာ့။ သူတို႔လည္း လူလိုပါပဲ"
ေတြ႕လိုက္တာနဲ႕ ရယ္သံႏွင့္စရသည္။
လက္ထဲမွာ အထုပ္ေတြတစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္ႀကီးပိုက္လ်က္ ေရာက္လာခဲ့တာမို႔ အိမ္ထဲျမန္ျမန္ေခၚသြင္းၿပီးမွ ကန္ဒီစုံတြဲေၾကာင့္ သတင္းရခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္သိခဲ့ရသည္။ ဒီၿမိဳ႕ကေလးမွာ ဖုံးကြယ္လို႔ရသည့္ ကိစၥဆိုတာ မရွိသေလာက္ပင္။ ကန္ဒီစုံတြဲရဲ႕ စားေသာက္ဆိုင္မွာ စုမိၾကရင္းျဖစ္ျဖစ္၊
ဂြၽန္းရဲ႕စာအုပ္ဆိုင္မွာ ဆုံမိၾကရင္းျဖစ္ျဖစ္
သတင္းေတြက တစ္ၿမိဳ႕လုံးသို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ ပ်ံ့ႏွံ႕သြားတတ္သည္။
"လူခ်ည္းပဲလာလည္း ရရဲ႕သားနဲ႕..."
ယူလာတာေတြကိုထုတ္ေနပုံက အဆုံးမရွိေတာ့သကဲ့သို႔ပင္။ သစ္သီးဝလံေတြေရာ၊ ဟင္းခ်က္စရာေတြေရာ၊ Life အတြက္ ေၾကာင္စာနဲ႕အားေဆးေတြအျပင္ ကစားစရာ ႀကိဳးေဘာလုံးေလးေတြပါ ပါလိုက္ေသးသည္။ ထို႔အျပင္ လင္းေနညိုအတြက္ စာအုပ္တခ်ိဳ႕ပါ ယူလာရွာသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ကမရတာ ဘရိုရဲ႕...ဘယ္လိုလုပ္ လူခ်ည္းပဲလာရမလဲ ဘရိုက တစ္ခုခုျပန္ေကြၽးရင္ အားနာနာနဲ႕စားေနရမွာေပါ့..."
"ဒါဆိုရင္ မင္းေတာ့နာတာပဲ အစ္ကို႔ဆီမွာ ေကာ္ဖီကလြဲရင္မရွိဘူး"
"ရတယ္...ရတယ္ အဲဒါေၾကာင့္
အမ်ားႀကီးသယ္လာတာေလ"
"ဒီဧည့္သည္က ကိုယ့္စရိတ္နဲ႕ကိုယ္ပဲ"
"အဟဲ...ဒါနဲ႕ ဘရိုစိတ္အေျခအေနေကာင္းေနသလိုပဲ"
"အင္း...အရင္ေန႕ေတြကထက္စာရင္ေတာ့ နည္းနည္းေနလို႔ေကာင္းေနတယ္။ Lifeလည္း ပိုသက္သာလာၿပီေလ"
သိုးေမႊးအခင္းအျဖဴေလးေပၚေကြးေနတဲ့ အနက္ေရာင္သက္ရွိေလးဆီသို႔ အၾကည့္ ေရာက္သြားၾကျပန္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ဂြၽန္းရဲ႕သက္ျပင္းခ်သံကို လင္းေနညိုၾကားလိုက္ရသည္။
"အမ်ားႀကီးမထိခိုက္သြားလို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့...
ကြၽန္ေတာ္ဒီလာတုန္းက ဟိုလူႀကီးရဲ႕ေခြးနက္ႀကီးကို ေတြ႕ခဲ့ေသးတယ္။ အဲ့ေကာင္ႀကီး ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။ သူ႕အစြယ္ႀကီးေတြက အႀကီးႀကီး.... ျမင္တာနဲ႕ၾကက္သီးထတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႕သခင္ကလည္း..."
ESTÁS LEYENDO
LIFE (U/Z)
Romance"Life is like a nightmare, But you can wake up at any time" Own Creation by Han_Me Cover photo from pinterest Credit to original owner
