"ကိုယ္တြင္းအဂၤါအစိတ္အပိုင္းေတြမွာ ဘာျပႆနာမွမရွိဘူး...Lifeေတာ္ေတာ္ေလး ကံေကာင္းတယ္ပဲေျပာရမယ္။ ေျခေထာက္က ဒဏ္ရာကလည္း တစ္ပတ္ေလာက္ေနရင္ က်က္သြားမွာ... Mr.Linn စိတ္ခ်ထားလိုက္လို႔ရၿပီ"
ထိုစကားၾကားလိုက္ရေတာ့မွပဲ လင္းေနညိုလည္း ဟင္းခ်နိဳင္သြားေတာ့သည္။ Lifeက မေန႕ညကတည္းက လႈပ္ရွားျခင္းမရွိ၊ အစားလည္းမစားဘဲ လွဲပဲလွဲေနခဲ့တာမို႔ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းပိုင္းမွာ ထိခိုက္မႈတစ္စုံတစ္ရာရွိေနခဲ့မွာကို စိုးရိမ္ေနခဲ့ရျခင္းျဖစ္၏။
"ေတာ္ေသးတာေပါ့ ...မေန႕ညကတည္းကေန
ဒီမလာခင္ထိ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ပါးစပ္နား ေရခြက္တိုးေပးေတာ့ ေသာက္ေပမယ့္ အစာမစားလို႔ စိတ္ပူသြားတာ..."
"လန့္သြားတာေၾကာင့္ပါ... အားေဆးထိုးေပးလိုက္မယ္ေလ သိပ္မၾကာခင္ အစားျပန္စားလိမ့္မယ္"
ဒဏ္ရာကို စစ္ေဆးၾကည့္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေဆးထိုးဖို႔ ျပင္ဆင္ေလသည္။ Lifeကိုကူထိန္းေပးဖို႔ ရိုစီမယ္ဝါတစ္ေယာက္ ေရွ႕တိုးလာခဲ့ေသာ္လည္း လင္းေနညိုက "ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ရမယ္ထင္တယ္"ဟုေျပာကာ Lifeရဲ႕ေခါင္းကေလးကို စတင္ပြတ္သပ္ေပးေလေတာ့သည္။ Dr.Elmoဆီကေန သူ႕ရဲ႕တိုးတက္မႈအေျခအေနအေပၚ ေက်နပ္အားရဟန္အၿပဳံးမ်ိဳး ၿပဳံးလာတာ ျမင္လိုက္ရသည့္အတြက္ ယုံၾကည္မႈေတြ တိုးလာခဲ့ရျခင္းလည္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
"ဒါဆိုစမယ္ေနာ္"
သူ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္နဲ႕ ထိကိုင္ထားတဲ့ ပူပူႏြေးႏြေးခႏၶာကိုယ္ကေလးသည္လည္း သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္း ၿငိမ္သက္ေနေပးခဲ့သည္။ ေဆးထိုးအပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္တစ္ဖက္က သူ႕အလုပ္သူ အခ်ိန္တိုေလးအတြင္းမွာ ကြၽမ္းက်င္ပိုင္နိုင္စြာ လုပ္ေဆာင္သြားခဲ့ကာ အရာအားလုံးအဆင္ေျပေျပ ၿပီးေျမာက္သြားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သူ႕ကိုၾကည့္ၿပီး
"Mr.Linnအမ်ားႀကီးတိုးတက္လာတယ္"ဟု ခ်ီးမြမ္းေထာပနာျပဳေလေတာ့သည္။
အဝါႏွင့္အညိုေရာ မ်က္ဝန္းမ်ားမွာ
ၿပဳံးရိပ္သမ္းေနခဲ့သလို လင္းေနညိုရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေတြသည္လည္း အတားအဆီးမရွိ ေကြးတက္လာခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္ကေလးအတြင္း ရိုစီမယ္ဝါရဲ႕တည္ရွိမႈက သူတို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေခတၱေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့သလိုပင္။ "အဟင္း..."ဆိုသည့္ ေခ်ာင္းဟန့္သံကိုၾကားလိုက္ရေတာ့မွ လင္းေနညိုရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းစြန္းေတြသည္လည္း
ပုံမွန္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားၾကေတာ့သည္။
YOU ARE READING
LIFE (U/Z)
Romance"Life is like a nightmare, But you can wake up at any time" Own Creation by Han_Me Cover photo from pinterest Credit to original owner
