"ဟ...ဟ...ဟ...ဟပ္ခ်ိဳး...."
"အိုးမိုင္ေဂါ့"
အခန္းမီးလည္းအလင္း...ေခ်ာင္းဆိုးသံလည္းအထြက္။
ရိုစီမယ္ဝါရဲ့အာေမဋိတ္သံေၾကာင့္ ေဆးခန္းတစ္ခုလုံး
ေခြးေဟာင္သံမ်ားျဖင့္ ဆူညံသြားခဲ့ရကာ "ဘာျဖစ္တာလဲ"ဆိုသည့္ အျပင္ဘက္မွလွမ္းေမးသံတခ်ိဳ႕ပါ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ထြက္လာၾကသည္။ ရိုစီမယ္ဝါက သူ႔ရင္ဘတ္သူဖိရင္း
ဘာမွမျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ေအာ္ေျပာလိုက္ၿပီးမွ အခန္းထဲသို႔
ခပ္သုတ္သုတ္ျပန္ဝင္လာ၏။ အခ်ိန္အားျဖင့္ မနက္ေျခာက္နာရီခြဲ... ပတ္ဝန္းက်င္က ေဆာင္းအေငြ႕အသက္ေၾကာင့္ အုံ႔မွိုင္းေနဆဲျဖစ္ကာ အခန္းထဲမွာေတာ့ ခုနေလးကမွ ဖြင့္လိုက္တဲ့မီးေရာင္ေၾကာင့္ အရာအားလုံးထင္ရွားျပတ္သားစြာျမင္ေနရၿပီ။
"လန႔္လိုက္တာ ေဒါက္တာရယ္...
ဘယ္တုန္းကတည္းက ေရာက္ေနတာလဲ...ၿပီးေတာ့
ဘာလို႔ေမွာင္ႀကီးထဲထိုင္ေနတာလဲ...မီးဖြင့္တာမဟုတ္ဘူး"
ထိတ္လန႔္မႈေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီျဖစ္ေသာ ရိုစီမယ္ဝါတစ္ေယာက္ သူ႔ထုံးစံအတိုင္း ေမးခြန္းေတြအဆက္မျပတ္ေမးလာသည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ႏွာေခ်ရန္ အစပ်ိဳးလာသည့္သူ႔မွာေတာ့ မ်က္လုံးေတြကိုေမွးထားလ်က္က မနည္းျပဳံးျပေနခဲ့ရၿပီး ဘယ္လိုျပန္ေျဖရင္ေကာင္းမလဲလို႔ပါ တစ္ခါတည္းစဥ္းစားလိုက္ရသည္။
"ဟပ္ခ်ိဳး....အင္း...ကိုယ္လည္းေရာက္တာမၾကာေသးပါဘူး။ မီးမဖြင့္တာက ရိုဆယ့္ကိုစခ်င္လို႔...."
"ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ပါတယ္ရွင္...ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ ခုနက တကယ္လန႔္သြားတာေဒါက္တာရယ္... လူမရွိဘူးထင္တာေလ မီးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ေခ်ာင္းဆိုးသံၾကားလိုက္ရေတာ့ ကၽြန္မျဖင့္ ရင္ထဲကိုတုန္တက္သြားတာပဲ"
ရိုစီမယ္ဝါက သူလန႔္သြားရသည့္အေၾကာင္းကို စီကာပတ္ကုံးျပန္ေျပာျပေနသည္။ Dr.Elmoရဲ့အာ႐ုံက သူမထံမွာရွိမေနတာကို သတိမထားမိ။ သူမ,ၾကားခဲ့ရတဲ့စကားေတြကပါ အလိမ္အညာျဖစ္ေနခဲ့တာကိုလည္းမသိခဲ့ေပ။ အဝတ္ခ်ိတ္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ကုတ္အကၤ်ီေပၚက ႏွင္းမႈန္ေတြဟာ မေန႔ညကႏွင္းလက္က်န္ေတြ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႔ေရာ ဘယ္သူကထင္မတဲ့လဲ။ ခရီးကျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူအေျပးသြားခဲ့တဲ့ေနရာတစ္ခုရွိခဲ့တာကိုေရာ ဘယ္သူကသိမွာလဲ။ အဲဒီေနရာကအျပန္မွာ သူဒီေနရာမွာ တစ္ညလုံးအခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့ၿပီး ရိုစီမယ္ဝါ သူ႔ကိုေတြ႕သြားတဲ့အခ်ိန္အထိ တစ္ေမွးမွ မအိပ္ခဲ့ရေသးတာကိုေရာ ဘယ္သူကသိမွာလဲ။
YOU ARE READING
LIFE (U/Z)
Romance"Life is like a nightmare, But you can wake up at any time" Own Creation by Han_Me Cover photo from pinterest Credit to original owner
