Part 18(Zawgyi)

23 2 0
                                    

"ရိုဆယ္ကအဲ့လိုပဲ... အကုန္လုံးကိုေလွ်ာက္ေနာက္ေနတာ
ကိုယ္ဆိုရင္ ေမ်ာက္ျဖစ္သြားလိုက္၊ သစ္ကုလားအုတ္ ျဖစ္သြားလိုက္ေလ။ ဒါနဲ႕ေနပါဦး...Mr.Linnၿငိမ္သြားတာ ကိုယ့္ကို လမ္ဘိုနဲ႕တူတယ္လို႔မ်ား တိတ္တိတ္ေလး ေတြးေနလို႔လား"

"ဟာ...မေတြးပါဘူး"

"တကယ္မေတြးဘူးလား"

"မေတြးပါဘူးဆို...ေဒါက္တာမယုံရင္
ကြၽန္​ေတာ္က်ိန္ျပလို႔ရတယ္။ တကယ္မေတြးဘူး ဘုရား..."

"ဟိုး...ဟိုး....ကိုယ္ကစလိုက္တာပါ Mr.Linnရဲ႕ တကယ္က်ိန္ျပဖို႔မလိုပါဘူး။ လာ... ၾကည့္စရာလည္း ကုန္ၿပီဆို​ေတာ့ ျပန္ထြက္ရေအာင္"

သူကပဲ အေတြးေတြေလးနက္လြန္းေနခဲ့တာလားလို႔ လင္းေနညိုေတြးလိုက္မိသည္။ Dr.Elmoကေတာ့ သူ႕လိုမဟုတ္။ အထင္မွားစရာစကားေတြ ေျပာၿပီးေနာက္မွာေတာင္မွ ေပါ့ပါးစြာ စေနာက္သြားနိုင္ေသးသည္။ သူတို႔​အျပင္ကို
ျပန္ထြက္လာေတာ့ Dr.Elmoက လင္းေနညိုကို
အျပင္မွာပဲေစာင့္ေနခိုင္းခဲ့ကာ သူကေတာ့
ေဆးခန္းထဲ ေျပးဝင္သြားျပန္သည္။

လူတစ္ေယာက္ျမင္တာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း အနားဝိုင္းလာတတ္ၾကတဲ့ ေခြးကေလးေတြအလယ္ တစ္ေယာက္တည္း ေက်ာက္႐ုပ္ျဖစ္က်န္ခဲ့ရခ်ိန္က သိပ္ေတာ့မၾကာလိုက္။ Lifeရွိေနတဲ့ေလွာင္အိမ္ကိုပိုက္ၿပီး လင္းေနညိုဆီ ခပ္သြက္သြက္ဦးတည္လာတဲ့ေျခလွမ္းေတြမွာ
ႏြေးေထြးတဲ့အၿပဳံးေတြ အျပည့္အသိပ္ခိုဝင္ေနတာကို ျမင္ခဲ့ရသည္။ လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္ဖို႔ပင္ မစြမ္းသာတဲ့
ရိုးသားတဲ့ ထိုအၿပဳံးေတြေၾကာင့္ လင္းေနညိုလည္း သူ႕မ်က္ႏွာကို တင္းမာမထားနိုင္ေတာ့။ တစ္ဖက္က စေနာက္လိုက္တဲ့စကားေတြကို သူ႕ဘက္ကပဲ ေလွ်ာက္ေတြးေနခဲ့တာျဖစ္မယ္လို႔ေတြးလိုက္ေတာ့ စိတ္ကျပန္ေပါ့သြားသည္။

"ေနာက္ေန႕ေတြ ေဆးခန္းမလာလည္းရတယ္။ ကိုယ္ပဲLifeဆီ လာခဲ့လိုက္မယ္"

"ေဒါက္တာတကူးတကျဖစ္ေနမယ္ဆို..."

"မျဖစ္ဘူး...မျဖစ္ဘူးဆိုတာ
တျခားေနရာေတြပါ ဝင္ရဦးမွာမို႔ေလ"

သူ႕ရဲ႕စကားကို အလ်င္စလိုျဖတ္ေျပာလိုက္သည့္အျပင္ အေၾကာင္းျပခ်က္ပါ တစ္ခါတည္းေပးလာခဲ့သည္။ အကူအညီေတာင္းစရာမလိုဘဲ ကူညီေပးခ်င္ေနခဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္စကား​ေျပာေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း "ကိုယ့္ကိုေတြ႕တဲ့အခ်ိန္တိုင္း ၿပဳံးျပေပးရင္ရပါၿပီ"လို႔ ​ျပန္ၾကားရ၏။ ေက်းဇူးတင္စကားကို အၿပဳံးႏွင့္ လဲလွယ္ခ်င္ေနခဲ့သူအတြက္ ႏႈတ္ခမ္းေလး ေကြးေပးလိုက္ရတာက ခက္ခဲသည့္အရာတစ္ခုမဟုတ္ခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ထိုကဲ့သို႔ျပဳမူရျခင္းထက္ ပိုခက္ခဲတာကေတာ့ သူၿပဳံးလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဝိုင္းစက္႐ႊန္းစိုသြားၾကတဲ့
အဝါႏွင့္အညိုေရာမ်က္ဝန္းေတြထဲက အေငြ႕အသက္ေတြကို အဓိပၸာယ္မေဖာ္မိေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ရျခင္းပင္။

LIFE (U/Z)Where stories live. Discover now