"ေကာင္ေလး....ပန္းလာယူဦးေလ"
ေန႕စဥ္ၾကားေနက် အသံအိုကို
လ်စ္လ်ဴရႉထားခ်င္ေသာ္လည္း လင္းေနညိုရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြကေတာ့ အိမ္ႏွစ္အိမ္အလယ္က အကြာအေဝးကို ျဖတ္ေက်ာ္စျပဳေနၿပီ။
ဒီလိုနဲ႕ သူ အဖိုးလီယိုၿခံထဲက ႏွင္းဆီနီေတြကို
တစ္ေန႕တစ္ပြင့္ ယူလာခဲ့တာ ရက္ေပါင္းဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီလဲ။
ပန္းကေလးေတြေပါတဲ့ အရပ္ေဒသမို႔
သွ်ားဆီယူသြားမယ့္ ပန္းကေလးေတြကို ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ ရွာေတြ႕နိုင္ေသာ္လည္း သူရွာမေတြ႕နိုင္တာက ဆုံးရႈံးျခင္းကို ႀကဳံေတြ႕ဖူးထားၿပီးသား လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အၿပဳံးေတြ...။
အထူးသျဖင့္ ဘဝေနဝင္ခ်ိန္ကို
အထီးက်န္စြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရသူတစ္ေယာက္၊
တစ္ေန႕တာရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္သမွ်ကို ျပန္မွ်ေဝနိုင္မယ့္ မိသားစုဝင္တစ္ေယာက္မွ မရွိသူတစ္ေယာက္၊ မ်က္ႏွာမည္းသိုးေလးႏွစ္ေကာင္ကလြဲၿပီး အေဖာ္ျပဳစရာ မရွိသူတစ္ေယာက္၊ လင္းေနညိုကိုယ္တိုင္ မ်က္ျမင္ႀကဳံေနရတဲ့ဘဝမ်ိဳးမွာ ေနထိုင္ေနသူတစ္ေယာက္...
ဒီလိုလူတစ္ေယာက္ဆီမွာ ေပါ့ပါးစြာ ျဖစ္တည္လာတဲ့ အၿပဳံးခ်ိဳေတြ ရွိေနနိုင္ေသးတာကို သူ စိတ္ဝင္စားမိျခင္း ျဖစ္သည္။
သူသာဆိုရင္ေရာ ဒီလိုဘဝပုံစံ၊
ဒီလိုရွင္သန္မႈမ်ိဳးမွာ အဖိုးလီယိုလိုမ်ိဳး
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ရယ္ေမာေပ်ာ္႐ႊင္နိုင္ပါ့မလား။
အေတြးနဲ႕တင္ ရွင္သန္လိုစိတ္ကင္းမဲ့သြားရတဲ့
တဒဂၤေလးမွာ သူ႕အေတြးထဲ ထပ္ေရာက္လာတာက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ အသက္အ႐ြယ္ေတြမတူညီတာကလြဲရင္ တျခားကြာျခားခ်က္ေရာ ရွိေသးလို႔လားဆိုတဲ့ အေတြးေတြ...။
"ေျပာခ်င္တာရွိရင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္
ေျပာလို႔ရတယ္ေနာ္ ေကာင္ေလး..."
ပန္းယူၿပီးတာေတာင္ အဲ့ဒီေနရာမွာ
ဆက္ေနျဖစ္ေနေသးတဲ့ လင္းေနညိုကို အဖိုးလီယိုက ေျပာခ်င္တာေျပာလို႔ရေအာင္ စကားဖြင့္ေပးလာသည္။ လက္ထဲက ႏွင္းဆီပန္းကို အၾကည့္မလႊဲဘဲ ေတြေဝေငးေနတဲ့ လင္းေနညိုပုံစံက သာမန္ေန႕ေတြထက္ စိတ္လြင့္ေနသေယာင္ရွိခဲ့ၿပီး စကၠန႔္အနည္းငယ္ ၿငိမ္သက္ေနၿပီးေနာက္မွာမွ အဖိုးလီယိုရဲ႕စကားကို တုံ႕ျပန္ခဲ့သည္။
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LIFE (U/Z)
Romantizm"Life is like a nightmare, But you can wake up at any time" Own Creation by Han_Me Cover photo from pinterest Credit to original owner
