"ကိုယ္လာေတာ့ သူက Mr.Linnရဲ႕အိမ္နားမွာရွိေနတာ။
စကားေျပာျဖစ္သြားရင္းနဲ႕ သူMr.Linnကို ေတာင္းပန္ခ်င္ေနတာသိလိုက္ရေတာ့ ကိုယ္လည္း..."
"ကူညီေပးခ်င္သြားတယ္ဆိုပါေတာ့"
ျပန္မေျဖဘဲ ရယ္၍သာေနသည္။ ေကာ္ဖီခြက္ပူပူကို အုပ္ကိုင္ထားသည့္လက္ႏွစ္ဖက္က အေအးဓာတ္ႏွင့္ ကင္းလြတ္ခဲ့တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း နီျမန္းေနဆဲ။ လက္ဖ်ားနီနီ၊ နား႐ြက္ဖ်ားနီနီေတြေၾကာင့္လားေတာ့မသိ သူ႕ေရွ႕မွာထိုင္ေနခဲ့တဲ့ဆရာဝန္ကို ပထမဆုံးအေနျဖင့္ သူ႕ထက္ေျခာက္ႏွစ္ငယ္သည့္အငယ္တစ္ေယာက္ဟု လင္းေနညို ခံစားလိုက္ရသည္။ ဒီမတိုင္ခင္တုန္းကေတာ့ ထိုသူ၏ ေျပာပုံဆိုပုံႏွင့္ ပညာဂုဏ္တို႔ေၾကာင့္ အသက္အ႐ြယ္ခ်င္းကြာေနလင့္ကစား ထိုသူကို
သူ႕ထက္ အသက္ႀကီးသူတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔သာ ျမင္ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္...ကိုယ္က
Mr.Linn သူ႕ကိုအဲ့ေလာက္ထိ မေတြ႕ခ်င္ေနမွန္းမသိလိုက္ဘဲ ေခၚလာလိုက္မိတာ"
"ေတာင္းပန္တာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေတာင္းပန္ရမွာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဒါက္တာက
ေစတနာနဲ႕ပဲ... ကြၽန္ေတာ္ကသာ သူမ်ားေရွ႕မွာပါ ရိုင္းလိုက္မိသလိုျဖစ္သြားတာ"
"ဒါဆို...ကိုယ့္ကိုစိတ္မဆိုးဘူးမလား"
"အခုေတာ့ မဆိုးေတာ့ပါဘူး"
"ခုနကဆိုးခဲ့တာအတြက္ေရာ ဘယ္လိုျပန္လုပ္ေပးရမလဲ"
"ေဒါက္တာ့အေၾကာင္းေတြေျပာျပ"
"ကိုယ့္အေၾကာင္း....Mr.Linnက ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြကိုသိခ်င္တာလား"
အလ်ဥ္းသင့္သြားေသာ စကားအသြားအလာအတြက္
ဝင္းပသြားသည့္မ်က္ႏွာတစ္ခုကို လင္းေနညို ျမင္လိုက္ရသည္။ တျခားသူတစ္ေယာက္ေယာက္ကသာ သူ႕အေၾကာင္းေတြကို ေမးျမန္းလာခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ အနည္းႏွင့္အမ်ားေတာ့ စိတ္ရႈပ္သြားရလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ထိုဆရာဝန္ကေတာ့ လင္းေနညိုရဲ႕စကားတစ္ခြန္းအတြက္ စိတ္ရႈပ္ပုံမရသည့္အျပင္ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာပါ အၿပဳံးေတြ ဖုံးလႊမ္းသြားခဲ့ေသးသည္။ ထိုအျပဳအမူေၾကာင့္ပင္ တစ္ဖက္ကစကားကို အလ်င္အျမန္ဖာေထးလိုက္သင့္သည့္ အေတြးဝင္လာသည္။
YOU ARE READING
LIFE (U/Z)
Romance"Life is like a nightmare, But you can wake up at any time" Own Creation by Han_Me Cover photo from pinterest Credit to original owner
