Suffer With Me ~ Minsung Omegaverse

𖤐 ~30~ 🧸

Stray Kids - Cover Me

~

Yüzümde uzun zamandan sonra ilk defa umut ve mutluluk ışıkları yanıyordu, gülüşüm o kadar büyüktü ki gözlerim kısılıyor, dişlerim gözüküyor ve dudaklarımın kenarları kulaklarıma varıyordu. Yerimde sekmeden edemiyordum, ayaklarım bir ritim çiziyor ve kalbim yanıyor, midemde türlü türlü kelebekler uçuşuyordu. Bu pırpır his ve uçma hissiyatı beni hafifletiyordu, bu sayede karşı koyamadığım sekmelerimi yapıp zıplayarak gidiyordum yolda.

İlk defa bugün mutluydum, bütün umudunu kaybetmiş biri olarak bir buçuk aydan beri belirsizlik içinde yaşayan bene karşı fazla huzurluydum. Hala gerçek gibi gelmiyordu, gözlerimin önüne artık kendimi tutamadığım ve tamamen koyuverdiğimde gözlerini yavaşça açması geliyordu. Amcamın da ziyaretine bir türlü gidememiştim hatta mektubu bile unutmuş sayılırdım sevinçten, adımlarım yavaşça hiç uğramak istemediğim ama şimdi gitmek için sabırsızlandığım Kumarhane'yi buluyordu.

Bir sevinçle hızla kapıyı açıp koşar adım sessizlikte kavrulmuş odaya gittiğimde herkes kendi köşesinde inzivaya çekilmiş, suratlarını asıyorlardı. Beni bu kadar mutlu ve heyecanlı görmelerine karşı içime sığdıramadığım bir kaç kahkaha atıp çocuklar gibi bağırmıştım yüzlerine.
"Jisung uyandı!"
Bu haberi duyduklarında kal gelmişlerdi onlara ve durmuşlardı bir süre ama gözlerinde tekrar sevinç parıltıları yanarak yaklaşmışlardı benim kollarımı açtığım bedenime. Chris hayretle gülerek geldiğinde Hyunjin'in de gözlerinin dolduğunu ve seslice ağlamaya başlayıp hızla bana sarıldığını farketmiştim, şaşırmıştım buna açıkçası ve kollarım havada kalmıştı. Özellikle diğerleri de şaşkındı onun bu hareketine karşı fakat hepsi karşıma toplanmış sırıtıyordu.

"Tanrım! Çok korkmuştum!?"
Hyunjin ne dediği pek anlaşılmasa da zırvalıyordu bir şeyler ve yaptığı şeyi yeni farkederek boğazını temizleyip ayrılmıştı benden. Gözyaşlarını silip doğru düzgün kıyafetlerini ve saçını düzelttiğinde sanki deliler gibi sevinen o değilmiş gibi davranıyordu, değişip ciddileştirmeye çalıştığı ses tonuyla.
"O minik omegadan nefret ediyorum..Niye yaşadı ki?"
Gözlerini kaçırıyor ve duvara dikiyordu bakışlarını, bense kıkırdadım bıyık altından. Daha sonra hepsi anında bana sarılmışlardı, bense kısa bir sevinç sarılmasından sonra aralarından geçerek bir şampanya çıkartmıştım ortaya.

"Bizim usulümüzle!"
Onlara tekrar eski halimle bağırdığımda özlem duygumu yitirmiş gibi hissettim, benliğime geri dönmüş gibi ve arkadaşlarım da sinsi gülüşlerle toplanmışlardı masanın ortasına. Chris ise yan yan sırıtıyordu bana karşı, bardak getirip bütün hepsine patlattığım ve neredeyse heryere sıçramak üzere olan şampanyayı doldurduğumda kesinlikle çok iyiydim. Bu sefer bardağı eline alıp içeceği içinde döndüren Chris'in sesini duydum.

"Lee Know'umuz geri dönmüş.."
Daha sonra bardağı dudaklarına götürerek küçük bir yudum almıştı.
Amacım hepsini sarhoş etmekti, bunu ayda bir falan yapardık genel olarak. Şimdi yine herkesin kirli çamaşırları dökülecekti masamıza, işte bu yüzden tam bir kumar masasıydı bu, sadece oyun oynadığımız değil aynı zamanda bütün yaptıklarımızı paylaştığımız özel bir masa.

İlk önce Chris'ten başlamıştık ona seslenmemle, bu içecek cidden çok etkiliydi ve tek içişte bile bayıltabilirdi adamı ama Chris kızarmamıştı bile.
"Seungmo da yanımızda olsa güzel olurdu, Lee Know."
İlk itirafını yaptığında ve kafasına göre sıradaki kişinin adını söylediğinde bir süreliğine susmuştuk çünkü ya özlem, ya da sinir duyuyorduk aramızdan ayrılan bir kişiye karşı.

Sıra bendeydi, onun isteğine göre.
"Bu gruptan kimse isteğiyle ayrılmayacak, ayrılan olursa da leşi çıkacak. Boemgyu."
Ben de itirafımı Bayık bir ifadeyle yapıp bardağı çarpık bir gülümseme ile dudaklarıma götürdüğümde klas adam Chris'e karşı diklemiştim bütün içeceği.
"Yeonjun'u çok seviyorum!, Yeonjun."
Duyduğumuzla kafamız karışmıştı ve yarı sırıtır, yarı açık gözlerle ona dönmüştük. Gerizekalı kızarmıştı daha şimdiden ve büyük ihtimalle bunu söylemeyi tercih etmeyebilirdi normalde.