Suffer With Me ~ Minsung Omegaverse

𖤐 ~31~ 🧸

Han (Stray Kids) - Close

Yorgundum ve nefes nefeseydim ama bunu pek belli etmek istemiyordum, milyonların karşısında dik bir duruş sergilemeye çalışırken, aynı zamanda hafif aceleci de davranıyordum şu andan itibaren yaptığım bütün tepkiler televizyonlarda gözükürken. Canlı yayındaydım, muhabir ve kameraların içinde, arkamda da iki polis durmaktaydı özellikle insanlar da merakla şirketin girişine doluşmuşlardı. Cumhurbaşkanı falan seçmiyorduk ya da herhangi aşırı önemli bir açıklama yapmıyorduk ama belli bir kesim oldukça ilgileniyordu Gungwon ile, ben de onlara karşı gülümsememi takınarak mütevazı bir şekilde cevap veriyordum herşeye.

"Ailenizin ölümü gerçekten ihanetten mi geldi? Cinayet olduğuna emin misiniz?"
Bu soruya karşı donakalmıştım yüzüm hala gülerken, şimdi yine etrafımda belli bir kalabalık vardı ama bu sefer sadece kanlı elim gözükmüyordu ekranlarda, kırgın bir çocuğun kanlı bedeni yoktu, bütün varlığımla yetişkin bir adam olarak dikiliyordum herkesin önünde yıllar sonra. Aradan bu kadar yıl geçmesine rağmen medyayı sallayan bu cinayet olayı bile insanları geçmişe döndürmeye yetmişti, tekrar kameralar önünde olmak ise benim için bir bilinmezlikti.

Jisung'un ailesinin şirketi olan Aswium Grup ise başkanları Song HaRin ve Han Ji-Hun'un hapise girmesiyle direksiz kalmıştı, bir süre de öyle kalacaktı ama en yakın zamanda bir başkan seçilmeliydi yoksa şirket tamamen batacak ve yok olacaktı. Tabii ki, kimse bilmemesine ve orada çalışıp oraya para yatıran çalışanların telaşa düşmesine rağmen tek bir varisi vardı Aswium'un; ruhu bile duyulmayan, inanılmaz bir acıdan sonunda uyanan zavallı, günahsız bir oğlan, Han Jisung.

İşlerin onunla bu raddeye geleceğini bilmezdim, buraya gelirken apartmanda yaşlanana kadar hayatımı sürdürmeyi ve en sonunda kendime hiç eş bulmadan ölmeyi düşünmüştüm. Büyük ihtimalle bu sayede ben sakince yaşarken de Jisung sayısız kez haberim olmadan işkence görmeye devam edecekti, ben aşağı katta bardağıma suyumu doldururken Jisung üst katta kendine gelmek için yüzüne bir avuç su sıçratacaktı, ben şarkılarımla eğlenirken Jisung annesinin küfürleriyle ağlayacaktı. Bilmem şimdiki durum daha mı acıydı, yükseğe çıkmıştım tekrar istemsizce fakat kanatlarımdan bir tanesi kırılmış ve kanamış, içimde kalan son çocuğu ve ruhu da öldürerek tamamen şeytan yapmıştı beni. Aynı zamanda bu araftan çıkarken yanımda iki beyaz kanadı olan suçsuz bir meleği de almış olmalıydım düştüğü cehennemden, belki onun da canı yanmıştı ama en sonunda o melek, Jisung, tek kanadı olmayan benin sağlam kalan kanadı altında korunmuştu.

Ve şimdi de, ondan doğacak bir melek veya şeytanla çocuk ruhumu tekrar içimde büyütebilirdim.

O eskiden masum ve sakin çocuk, Lee Minho'yu.

Fakat belki kendimi olduğum gibi kabul etmeliydim, arkadaşlarım dahil herkese karşı şeytan suretine bürünmemi ve Lee Know gibi davranmamı, olağanüstü şekilde Jisungla beraber olduğumda Minho olduğumu hissetmemi, onu ölümüne koruma isteğimi, kabul de edebilirdim. Bir alfa olduğumu da kabul etmek zorundaydım, Jisung da bir Omega olduğunu kabul etmek zorundaydı, çocuğumuz da ya annesine benzeyecekti ya babasına. Peki ya bebek annesine benzeyip bir Omega olursa, Jisung kendini suçlar mıydı o da suçlu annesine tamı tamına benzediği için? Peki ya bebek babasına benzeyip bir Alfa olarak doğarsa, o da suçlar mıydı 16 yaşındaki Minho gibi babasının genlerini onunla tıpatıp aynı olduğu için?

Şimdi asıl parlayacak kişi çıkmıştı kameraların karşısına benim ardımdan, saçlarını ilk defa jöleyle tarayıp sabitlemiş ve alnını açmış, takım elbiseler giyip o önlükten sıyrılmış, içki raflarının arasında olmayan adam. Oh Sehun, 32 yaşına gelmiş ama oldukça genç gösteren, içinde büyük acıların ve aynı zamanda çözülmemiş ve artık çözülmesi mümkün olmayan soruların yattığı, tam bir başkan gibi gözüken dayanıklı bir adamdı.