Suffer With Me ~ Minsung Omegaverse

🃜 ~21~ 🃜

Saçları dağılmış, salyası akmış, vücudu hareketsiz duran ve mışıl mışıl uyuklayan genç çocuğunun üzerine yumuşak bir pike örtmüştü yüzünde samimi bir gülümseme taşıyan kadın. Çocuk ise bu kıpırtıya karşı kaşlarını çatmıştı ve hareketlenmişti, kadınsa dün gece oturdukları ve keyif yaptıkları odadan ayrılarak gitmişti mutfağa.

Minho gözlerini açıp doğrulduğunda ve elleriyle gözünün önünde biriken çapakları sildiğinde bir kaç saniye neden burada uyuduğunu düşünse de aklına dün gece yaptıkları film keyfi gelmişti, büyük ihtimalle anne ve babasının arasında uykuya dalmıştı geç saatlerde. Onlar da onun rahatını bozmak istememiş, orada yatmasına izin vermişlerdi ve sabaha kadar deliksiz uyumuştu oğlan.

Fakat uyandığı sessizliğin aksine mutfaktan gürültüler geliyordu, babasının sert sesiydi bu, sinirliydi ve ses tonunu ayarlayamıyordu.
Meraklanıp yeni uyandığını belli eden yüzüyle ve önüne dağılan saçlarla kapıyı aralayarak gözetledi mutfağı, Alfa ve Omega çifti kavga ediyordu.

"Ne demek o lanet herif ofisimizi bastı!?"
"Sana onlardan iyi bir hava almadığımı söylemiştim! HaRin'in evine ziyarete gittiğimde, o gencecik oğlan karşımda gülümsemeye çalışsa da titriyordu eli!"
"Oğulları yetmedi, sıra bize mi geldi!?"
"Münazara odasına iyi niyet göstermek için geldikleri belliydi, değil mi!? Hayatım! Kendine gel artık!? Burada daha fazla durursak onlar tepemize çıkacak, Minho da tehlikede olacak! Oğlumun zarar görmesini istemiyorum, çekelim onları yolumuzdan!.."
"Hazırlan, şirkete gidelim.."
Adam nefeslerini düzenli hale getirmeye çalışırken kadın ona gözü dönmüş gibi bağırıyordu.

Minho babası bir hışımla mutfaktan çıkmak üzere olduğundan saklanarak kenara çekildi, o gittiğindeyse eliyle alnını ve diğer eliyle de belini tutup derin nefesler almaya çalışan annesinin arkasında durdu, uykulu bir tonla ona seslendiğinde kadın endişeyle ona dönmüştü.
"Anne?.."
"Minho.."
Hızla ona doğru gelerek omuzlarından tutmuştu, Minho'nun ona anlamsızca bakmasına karşı sanki yalvarırmış gibi bakıyordu oğlunun gözlerine.

"Anne ne oldu?.."
"Hiç bir şey.."
Minho'ysa aniden sinirlenip bağırmıştı kadına, kadın ise artık daha da endişeliydi, titriyordu.
"Yalan söyleme!?"
"..."
"Konuş anne."
Oğlunun gözlerinde hiç görmediği siniri görmüştü o an, adeta ateş saçıyordu açık renkli kahveleri.

"Kardeş şirketimiz, Aswium. Oranın genel müdürü olan ve görüştüğümüz kişiler sabah ofise gelip heryeri dağıtmış.."
"Öyle mi?.."
Kadın oğlanın daha da sinirlendiğini ve yumruğunu sıktığını farkedince aceleyle yalvardı ona.
"Bu seni ilgilendirmiyor! Evde otur ve babanla beni bekle, onlarla konuşup geri geleceğiz. Lütfen Minho.."
Minho'ysa endişeliydi, şu ana kadar ne kardeş şirketlerinin sahip olduğu kişileri öğrenmiş ne de tanışmıştı onlarla.

Annesiyse karşısından ayrılarak ve yanına bir ceket alarak büyük bir gürültüyle çıktı evden, geriye sadece yankılanan kapı sesi ve bacakları titreyen oğlan kalmıştı. Büyük evde yapayalnızdı, bomboş hissediyordu, oysa dün gece ne kadar eğlenmişti ailesiyle? Kahkaha atmışlar, birbirlerine ikramda bulunmuşlardı, çok huzurluydular ama bir gecede herşey değişivermişti işte.

Alfa dizini kırıp oturduğu yerden bacağını hızla sallayıp bir yandan parmaklarını çıtlatıp bir yandan tırnağını yerken ve Amanda onun bu haline endişe edip de Alfaya yaklaşamazken, onun ailesi çoktan varmıştı şirkete..

Gerçekten de ofisleri mahvolmuştu, çalışanlar işlerini bırakıp bir kenara toplanmış ve korkuyla bekliyorlardı üslerini, sonunda onlar kapıda göründüklerinde aralarından uzun sarı saçlı kadın bağırmıştı bir sinirle içeriye dalan kadına karşı.
"Bayan Park!"
Kadın o tarafa dönmüş ve sınırını geçirmiş, hızla hepsine yaklaşmıştı. Ona bağıran kişi oldukça zayıf ve naif olan çalışanı, Park Chaeyoung'du.
Teker teker hepsini kontrol ederken ayrıca bir çalışana da özel ilgi vermişti, çünkü o yeni hamileydi ve gürültüye karşı oldukça ürkmüş olmalıydı.