Κεφάλαιο 54

582 59 9
                                    

Αφού με επισκέφτηκε ένας ψυχολόγος και μιλήσαμε για λίγα λεπτά, μπορώ να πάω σπίτι.

Πρέπει να τη δω άλλη μια φορά και να προσπαθήσω να ξεκινήσω θεραπεία για να αντιμετωπίσω αυτό που συνέβη. Δεν αρνούμαι. Ξέρω ότι χρειάζομαι βοήθεια και, παρόλο που έχω πάει σε θεραπεία μερικές φορές χωρίς μεγάλη επιτυχία, θα δώσω στη γυναίκα μια ευκαιρία.

«Έχω ήδη καλύψει τις πληγές σου και είσαι έτοιμη να φύγεις». Η Ζάιρα μου χαρίζει ένα ζεστό χαμόγελο πριν με αφήσει μόνη μου.

Η ιδέα να φύγω από το νοσοκομείο με ενθουσιάζει πολύ.

Η αδερφή μου είναι υπεύθυνη να μου δώσει μια τσάντα με ρούχα και ντύνομαι στο δωμάτιο, μόνη. Δεν πλησιάζω το μπάνιο, αρνούμαι να δω την αντανάκλασή μου.

Είναι κάτι που θα αντιμετωπίσω κάποια στιγμή, αλλά δεν είμαι έτοιμη.

Το τελευταίο πράγμα που φοράω είναι ένα μπλουζάκι. Δεν μπορώ να φορέσω σουτιέν ακόμα, γιατί η πληγή είναι κοντά στο σημείο που θα έφτανε το λάστιχο και ο γιατρός είπε ότι είναι καλύτερο να μην το ζορίσω. Έτσι, μόλις ντυθώ πλήρως, τακτοποιώ τα μαλλιά μου ώστε να καλύπτουν τα ράμματα στο κεφάλι μου όσο το δυνατόν περισσότερο και μετά, αναστενάζω.

Μπορεί να μην είμαι πια στο νοσοκομείο και αυτό είναι κάτι για το οποίο χαίρομαι πολύ, αλλά πρέπει να συνεχίσω να καθαρίζω τις πληγές και να φροντίζω να μην μολυνθούν.

«Αδερφούλα, είσαι έτοιμη;» Η Τζέσι μπαίνει στο δωμάτιο και μου χαμογελά. «Πώς είναι να φοράς μερικά ρούχα μετά από τόσες μέρες με ρόμπα;»

Της χαμογελάω.

«Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μου έλειπαν τόσο πολύ τα παντελόνια», ομολογώ.

«Λοιπόν... Έχω ήδη υπογράψει το εξιτήριο σου και μπορούμε να φύγουμε», μου λέει, «όποτε θέλεις, μπορούμε να φύγουμε από εδώ». Κουνώ καταφατικά το κεφάλι, νιώθω πολύ χαρούμενη με την ιδέα. «Δεν είναι ότι θέλω να σε πιέσω ή κάτι τέτοιο, αλλά... Ξέρεις πού θα μείνεις;»

«Για τι πράγμα μιλάς;»

«Μιλάω για το αν θα μείνεις με τους Ρώσους ή θα γυρίσεις σπίτι μαζί μου», μουρμουρίζει, «Η Άννα και ο Μπράντον μπορούν να κοιμηθούν σε ένα δωμάτιο και εσύ σε ένα άλλο».

«Ευχαριστώ πολύ, Τζέσι, αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερο να μείνω μακριά από την Άννα και τον Μπράντον μέχρι να είμαι καλύτερα», απαντώ, νιώθοντας ένα κόμπο στο λαιμό μου. «Πραγματικά δεν θέλω να με βλέπουν έτσι».

Μπαρόκ (Lust #2)Where stories live. Discover now