Κεφάλαιο 29

549 51 6
                                    

Χάρμονι.

Ανοιγοκλείνω τα μάτια αρκετές φορές, γνωρίζοντας ότι έχει περάσει η ώρα και ότι με πήρε ο ύπνος. Το δωμάτιο είναι εντελώς σκοτεινό και μου παίρνει μερικά λεπτά να τεντωθώ και να αποφασίσω να σηκωθώ από το κρεβάτι. Περνάω από το μπάνιο, καθαρίζομαι λίγο και κοιτάζομαι στον καθρέφτη για λίγα δευτερόλεπτα, παρατηρώντας αυτή την περίεργη λάμψη που παραμένει στα μάτια μου αφού με πήδηξαν.

Αναστενάζω και κάνω ένα μορφασμό καθώς το δέρμα στην πλάτη και τον κώλο μου τραβάει και κοιτάζω τους μηρούς μου, ακόμα με ελαφρές κοκκινωπές αυλακώσεις εξαιτίας του δέρματος του μαστιγίου.

Άουτς.

Βγαίνω από το μπάνιο, παίρνω τα ρούχα μου και τα προσαρμόζω, κρατώντας την αναπνοή μου όταν το ύφασμα ακουμπάει στο δέρμα μου. Έπειτα, βγαίνω από το δωμάτιο, ακούγοντας τις φωνές των δύο ανδρών στην κουζίνα, οπότε περπατάω προς τα εκεί, βρίσκοντας τον αστυνομικό με την πλάτη γυρισμένη σε εμένα, με τα χέρια του απασχολημένα με κάποιο είδος φαγητού και τον δικηγόρο να κάθεται διαγώνια, κοιτάζοντας το λάπτοπ του.

Πριν προλάβω να κάνω κανέναν ήχο για να τους προειδοποιήσω ότι είμαι εδώ, ο Αντρέι με κοιτάζει και μου χαμογελάει αργά.

«Γεια σου, μωρό μου».

«Γεια», μουρμουρίζω, πλησιάζοντας πιο κοντά για να τοποθέτησε τα χέρια μου στη νησίδα που δεσπόζει στο κέντρο, όπου βρίσκεται και αυτός, και μου ξεφεύγει ένα χασμουρητό. Γελάνε και οι δύο. «Ξέρετε τι ώρα είναι;»

«Κοντά στις εννιά», μου λέει ο Νικολάι, κοιτάζοντας το ρολόι στον καρπό του.

«Θα έπρεπε να πάω σπίτι», ξεφυσάω.

«Σκεφτήκαμε ότι θα περάσεις τη νύχτα εδώ, μωρό μου». Δεν αργεί ο Αντρέι να περάσει τα χέρια του γύρω μου και να με σύρει μέχρι τα πόδια του. Κάνω ένα μορφασμό λόγω του τραχύ υφάσματος του παντελονιού του και του κώλου μου, αλλά δεν λέω τίποτα γι' αυτό.

Πιθανόν να το έκανε επίτηδες.

«Θα έπρεπε να ψάξω για ρούχα και κάποια πράγματα για αύριο», μουρμουρίζω.

Το στόμα του Αντρέι πιέζει τη βάση του λαιμού μου και η ανάσα του χτυπά το δέρμα μου, χωρίς να λέει τίποτα για λίγα δευτερόλεπτα.

«Μπορούμε να πάμε να βρούμε ρούχα, λαγουδάκι», λέει ο Νικολάι γυρνώντας προς το μέρος μου, αφότου ανακάτεψε κάτι στο τηγάνι. «Ίσως είναι καλή ιδέα να αφήσεις κι μερικά ρούχα εδώ».

Μπαρόκ (Lust #2)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin