Κεφάλαιο 43

538 52 15
                                    

Δεύτερο κεφάλαιο για σήμερα!!

«Γιατί δεν είναι εδώ ο Νικ;» ρωτάω τον δικηγόρο ενώ παίζει με το λουράκι του τοπ μου.

«Επειδή αναλαμβάνει το κλαμπ και δεν με έχει αφήσει να τον βοηθήσω», απαντά και μετά σκύβει για να με φιλήσει.

Ανυπομονώ να ανταποδώσω το φιλί του, νιώθοντας μια απερίγραπτη γαλήνη, γνωρίζοντας ότι είναι και οι δύο κοντά και ότι ο Αντρέι δεν παγώνει πια τον κώλο του στη Ρωσία.

«Δηλαδή δεν θα είναι μαζί μας σήμερα;» αρνείται ο Αντρέι, συνεχίζοντας να περνάει το στόμα του στον λαιμό μου. Τα σημάδια έχουν φύγει τελείως, αλλά εξακολουθώ να νιώθω μια περίεργη αίσθηση όταν κάποιος με αγγίζει εκεί. «Γιατί;»

«Επειδή θέλει να μας δώσει χώρο», μου λέει τελικά.

«Είναι θυμωμένος για κάτι;»

«Όχι, απλώς πιστεύει ότι σε άντεξε αρκετά αυτές τις μέρες και τώρα είναι η σειρά μου να το κάνω», χαμογελάει.

Ξεφυσάω και προσπαθώ να συγκρατήσω το γέλιο μου.

«Ώστε δεν με αντέχει άλλο;»

«Όχι, γλυκιά μου, οπότε είναι η σειρά μου να σε αντέξω», επαναλαμβάνει. Μετά με φιλάει ξανά.

«Πιστεύεις ότι η Λιάνα και ο Ντέμιαν θα ξανά είναι μαζί;» τον ρωτάω δευτερόλεπτα αργότερα.

«Χάρμονι, πρέπει να σταματήσω να σκέφτομαι όλο αυτό το χάος για λίγο, σε παρακαλώ». Ο Αντρέι δεν εκλιπαρεί ποτέ και ο τόνος του δεν είναι παράκληση, αλλά μπορώ πραγματικά να πω ότι έχει κουραστεί από όλα αυτά.

«Τι θέλεις να κάνεις;»

Τα χέρια του σχεδόν κλείνουν τον πισινό μου καθώς με κοιτάζει. Τα πράσινα μάτια του πλαισιώνονται από μαύρους κύκλους.

«Θέλω να σε αγγίξω... να σε φιλήσω», μουρμουρίζει, «Στέρησα στον εαυτό μου το σώμα σου για πολύ καιρό».

«Ήταν μόνο τρεις μέρες».

«Πολύς καιρός», επιμένει.

«Ίσως να πάω μαζί σου την επόμενη φορά που θα πας στη Ρωσία».

«Σχεδίαζα να σε βάλω στη βαλίτσα μου, ναι», αστειεύεται.

Δεν μπορώ παρά να σκύψω λίγο και να τον φιλήσω, χώνοντας χαλαρά τα νύχια μου στους ντυμένους με το πουκάμισο ώμους του και εκείνος με αναγκάζει να οπισθοχωρήσω λίγο.

Η αλήθεια είναι ότι όλα πάνε καλά και το σώμα μου δονείται από ενθουσιασμό μέχρι που η πλάτη μου χτυπά στον πλησιέστερο τοίχο και το χέρι του απελευθερώνει το ισχίο μου για να αγγίξει τον λαιμό μου, όπως κάνει συνήθως αυτός και ο Νικ.

Μπαρόκ (Lust #2)Où les histoires vivent. Découvrez maintenant