Μια μέρα, όχι πριν αρκετό καιρό, ρώτησα τον Νικολάι πώς ήταν να πυροβολείς ή να σε πυροβολούν. Είχε όλη την υπομονή του κόσμου για να μου εξηγήσει πώς λειτουργούσε το υπηρεσιακό του όπλο και μου έμαθε πώς να το συναρμολογώ και να το αποσυναρμολογώ, αστειευόμενος ότι του θύμιζα το θυμωμένο λαγουδάκι στο The Secret Life of Pets όταν με εκνεύρισε προσπαθώντας να βάλω τον ολισθήρα.
Θυμάμαι ξεκάθαρα ότι του είπα ότι το μέταλλο του όπλου το ένιωθα κρύο, αλλά η παγωμένη αίσθηση που νιώθω αυτή τη στιγμή στο κεφάλι μου είναι ανεξήγητη.
«Στάσου εκεί», ο Άρνολντ με πιάνει σφιχτά από το χέρι και με σπρώχνει προς το γραφείο. Πίσω του είναι η διευθύντρια και τα τρία άτομα ασφαλείας. Ξέρω ότι υπάρχει ένα κουμπί πανικού κάτω από αυτό το γραφείο, επειδή είναι ένα χαρακτηριστικό ασφαλείας που εγκαταστάθηκε πριν από μερικά χρόνια, αλλά δεν ξέρω αν το άγγιξε κάποιος. Δεν νομίζω, γιατί το να το κάνεις γνωρίζοντας ότι ο Άρνολντ έχει όπλο είναι ανόητο.
«Γιατί το κάνεις αυτό;» τον ρωτάω.
«Σκάσε, Χάρμονι», μου λέει απότομα. Τον παρακολουθώ να κινείται γύρω από το μέρος, «δώστε μου τα καταραμένα τηλέφωνά σας, όλοι σας!»
Βλέπω τέσσερις ανθρώπους να βγάζουν τα κινητά τους από τις τσέπες τους και να τα αφήνουν στην επιφάνεια. Κάνω το ίδιο. Οι δύο τύποι του οικονομικού τομέα δεν έφτασαν; Πού είναι;
«Άρνολντ...»
«Πιάσε αυτές τις μαλακίες και να τις φέρεις», μου λέει. Για ένα δευτερόλεπτο, σταματά να μας κοιτάζει και αρπάζει μια τσάντα, «βάλ' τα εδώ, Χάρμονι», μου γρυλίζει.
Το κάνω μηχανικά, νιώθοντας τρομοκρατημένη από το όπλο που με σημαδεύει. Μακάρι να μπορούσα να τον ξεγελάσω, να αντιδράσω με κάποιο τρόπο και να ξεφύγω από αυτό, αλλά πρέπει να σκεφτώ έξυπνα. Αν δεν ήταν οπλισμένος, οι συνθήκες θα ήταν διαφορετικές και θα μπορούσα να κάνω κάτι. Με ένα όπλο, από την άλλη…
«Άρνολντ...» Προσπαθώ να τον μεταπείσω.
«Σκάσε, παλιογυναίκα», φτύνει τα λόγια. «Εγώ εξαιτίας σου έχασα τη δουλειά μου!»
Δεν λέω τίποτα, απλά προλαβαίνω να κάνω ένα βήμα πίσω πριν με πιάσει σφιχτά από το χέρι. Τα δάχτυλά του σκάβουν το δέρμα μου τόσο δυνατά που σίγουρα θα αφήσουν σημάδι.
«Άκου, Άρνολντ», του λέει η Ζιζέλ, η διευθύντρια, «αν αυτό είναι επειδή...»
«Σκάσε, είσαι και βρωμοθήλυκο!» της φωνάζει. Μετά με ταρακουνάει, «πιάσε το καταραμένο κουτί και εσύ κι εγώ θα φύγουμε από εδώ».
أنت تقرأ
Μπαρόκ (Lust #2)
عاطفية⚠️🔞⚠️Αυτό το βιβλίο περιέχει σεξουαλικό περιεχόμενο! Διαβάζετε με δική σας ευθύνη. ••• Η Χάρμονι έχει μόλις βγει από μια περίπλοκη σχέση με τον Δάντε και τον Ιβάν, αλλά είναι έτοιμη να αφήσει πίσω της όλο τον πόνο και να προχωρήσει, χωρίς να εμπλακ...
