Ξέρω ότι είναι ακόμα νύχτα όταν ξυπνάω, γιατί ο ήλιος δεν ενοχλεί το πρόσωπό μου όπως κάθε πρωί. Η θερμότητα του σώματος πιέζει την πλάτη μου και χαλαρώνω πάνω σε αυτό, αλλά νιώθω την μία πλευρά μου άδεια και βλεφαρίζω, παρατηρώντας ότι μόνο ο Νικ και εγώ είμαστε στο κρεβάτι.
Απομακρύνω το χέρι του αστυνομικού από το ισχίο μου και βγαίνω από το κρεβάτι, για να ψαχουλέψω στο πάτωμα μέχρι να βρω το μπλουζάκι μου, αυτό που χρησιμοποιούσα πριν και το φοράω πριν φύγω από το δωμάτιό μου, με σκοπό να δω που έχει πάει ο δικηγόρος. Δεν είναι στο μπάνιο ή στο άλλο δωμάτιο, οπότε κοιτάζω στην κουζίνα. Τελικά τον βρίσκω στο μπαλκόνι, να κάθεται σε μια από τις καρέκλες του εξωτερικού, φορώντας μόνο τα εσώρουχά του. Έχει ένα τσιγάρο ανάμεσα στα δάχτυλά του και κάνω ένα μορφασμό, γιατί ξέρω ότι συνήθως δεν καπνίζει πολύ, εκτός κι αν έχει άγχος.
Πριν φύγω, πιάνω μια κουβέρτα που ήταν σε μια από τις εσωτερικές καρέκλες για όταν μου αρέσει να βγαίνω στο μπαλκόνι το βράδυ και βγαίνω έξω. Ο άντρας δεν παρατηρεί την παρουσία μου μέχρι να καθαρίσω το λαιμό μου και να σηκώσει τα μάτια του στα δικά μου.
«Γεια», μουρμουρίζω, «είναι όλα καλά;»
Κουνάει αργά το κεφάλι του και συνέρχεται αμέσως.
«Γιατί δεν γυρνάς στο κρεβάτι, όμορφη;»
Προσπαθώ να αστειευτώ.
«Ναι… είναι περίεργο να κοιμάσαι μόνο με έναν άντρα», ανασηκώνω τους ώμους. «Μπορώ να σου κάνω παρέα;» Όταν μου γνέφει, απλώνω την κουβέρτα προς την κατεύθυνση του, «όσο κι αν μου αρέσει η θέα, δεν νομίζω ότι θα το απολαμβάνουν οι γείτονές μου».
«Είναι τέσσερις το πρωί».
«Υπάρχει πάντα κάποιος διεστραμμένος που παρακολουθεί», λέω. Περπατάω, σκοπεύοντας να καθίσω στον άλλο καναπέ, αλλά με τοποθετεί στα πόδια του πριν προλάβω να απομακρυνθώ. Μας σκεπάζει και τους δύο με το απαλό ύφασμα και εγώ στριμώχνομαι πάνω του, νιώθοντας το στήθος του να φουσκώνει καθώς εισπνέει το τσιγάρο. «Τι σε ανησυχεί;» Όταν αρνείται, αναστενάζω και κλείνω τα μάτια. Ποτέ δεν ήμουν καλή με τις λέξεις ή τις παρακινητικές ομιλίες. Μάλλον θα ζωγράφιζα κάτι και θα του το έδινα, εκφράζοντας του όλα τα συναισθήματά μου, αλλά ξέρω ότι δεν θα έκανε καλό τώρα, γι' αυτό προσπαθώ να συγκεντρώσω όσα λίγα ξέρω και να μιλήσω. «Άκου... Το ξέρω. .. λοιπόν, οι περισσότεροι από εμάς πιστεύουμε ότι οι υποτακτικές είναι συναισθηματικές και αδύναμα κορίτσια και οι αφέντες πρέπει να είναι στηρίγματα τεστοστερόνης και αρρενωπότητας, αλλά... ξέρεις επιτρέπεται επίσης να αισθάνονται χάλια»
CZYTASZ
Μπαρόκ (Lust #2)
Romans⚠️🔞⚠️Αυτό το βιβλίο περιέχει σεξουαλικό περιεχόμενο! Διαβάζετε με δική σας ευθύνη. ••• Η Χάρμονι έχει μόλις βγει από μια περίπλοκη σχέση με τον Δάντε και τον Ιβάν, αλλά είναι έτοιμη να αφήσει πίσω της όλο τον πόνο και να προχωρήσει, χωρίς να εμπλακ...
