Μπαρόκ (Lust #2)

Κεφάλαιο 2

Ο ύπνος στον καναπέ στο σπίτι της αδελφής μου δεν είναι και τόσο άνετος μετά από κλάμα για πάνω από μία ώρα, με μερικές μπύρες να διατρέχουν το σώμα μου.

Υποθέτω ότι γι' αυτό οι μύες μου πονάνε σαν να έχω φάει ξύλο και ο λαιμός μου μοιάζει να μην έχει καθόλου κινητικότητα. Τεντώνοντας λίγο, κάνοντας τα κόκκαλά μου να τρίξουν και ετοιμάζομαι να χρησιμοποιήσω το μπάνιο, να κάνω ένα γρήγορο ντους και να πάω στη δουλειά.

Η ζωή συνεχίζεται, δεν έχει σημασία αν τα αγόρια σου σε έχουν εγκαταλείψει.

Χαλαρώνω λίγο στο ντους, ντύνομαι και όταν βγαίνω έξω, ο σύζυγος της Τζέσι, ο Ντέιβιντ, ετοιμάζει πρωινό. Είναι ένας από τους πιο καλούς τύπους που ξέρω και είναι εντελώς τρελός για την αδελφή μου.

Είναι ωραίο να βλέπεις την Τζέσικα να αγαπιέται με έναν τόσο υγιή, έντονο τρόπο και εύχομαι... όχι, μην πας εκεί, Χάρμονι.

«Τι θέλεις για πρωινό;» με ρωτάει όταν εμφανίζομαι στην κουζίνα.

«Μην ανησυχείς, θα φάω κάτι στη δουλειά», διευκρινίζω. «Ένας από τους συναδέλφους μου φέρνει πάντα μάφινς και πράγματα που δεν πρέπει να τρως για πρωινό».

Ο Ντέιβιντ γελάει. «Πώς πάνε τα πράγματα στο μουσείο, Χάρμονι;»

«Λοιπόν... μια χαρά, υποθέτω», σηκώνω τους ώμους, νιώθοντας ένα ενοχλημένο τράβηγμα στο μούδιασμα των μυών μου. «Έρχονται μερικές ομάδες παιδιών του δημοτικού σήμερα, θα έχει πλάκα».

Είμαι ιστορικός τέχνης. Αποφοίτησα πριν από έναν χρόνο, λίγο μετά τα εικοστά δεύτερα γενέθλιά μου, και είμαι αρκετά περήφανη που το κατάφερα με έναν αρκετά υψηλό μέσο όρο και μια σύσταση για να εργαστώ στο μουσείο τέχνης της πόλης. Είμαι υπεύθυνη για την πραγματοποίηση ξεναγήσεων, προσπαθώντας να κάνω τα παιδιά και τους εφήβους να ενδιαφερθούν και να ασχοληθούν με την τέχνη -ειδικά με τους πίνακες- και είναι μια δουλειά που αγαπώ.

Στην πραγματικότητα, είμαι μία από τους τυχερούς. Έχω μια δουλειά που αγαπώ και μπορώ να κάνω αυτό που με παθιάζει, πόσοι άνθρωποι μπορούν να το πουν αυτό;

Το να καταλαβαίνεις την τέχνη σημαίνει να καταλαβαίνεις τη ζωή, την ιστορία, την κοινωνιολογία... τα πάντα. Μέσα από τους πίνακες ζωγραφικής εκδηλώνονται όλα τα γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία, που τη μεταμόρφωσαν και δρομολόγησαν διαδικασίες.

Η τέχνη είναι η αιωνιότητα, αποτυπωμένη στον καμβά και σμιλεμένη στο μάρμαρο.

Η τέχνη είναι τα πάντα. Υπήρχε ακόμη και πριν από τους πολιτισμούς, καθώς έχουν βρεθεί σχέδια χαραγμένα σε πέτρες στο εσωτερικό των σπηλαίων των προγόνων μας. Οι πρώτες ζωγραφιές χρονολογούνται π.Χ -σύμφωνα με τη γέννηση του Χριστού- και αυτό είναι... ουάου. Από εκείνη την εποχή οι άνθρωποι σχεδίαζαν να αφήσουν ένα σημάδι;