Έξτρα 2

702 59 6
                                    

Περνάμε δύο μέρες στη Ρωσία, τριγυρνώντας σε μουσεία και έρχεται μια στιγμή που ο Αντρέι και ο Νικολάι αποφασίζουν ότι έχουν δει πάρα πολλούς πίνακες σε όλη τους τη ζωή και με σέρνουν από το τελευταίο μουσείο για να επιστρέψω στο σπίτι του Ντέμιαν και του Βίκτορ, εκεί όπου μένουμε.

Ανήκε στον πατέρα του, αλλά από τότε που πέθανε, ανήκει στους αδερφούς Κόσλοβ.

«Μα θέλω να συνεχίσω στο μουσείο!»

«Σταμάτα να είσαι ιδιότροπο κορίτσι και περπάτα», ο Αντρέι με πιάνει από το χέρι και χαμογελάει, «εξάλλου, έχουμε σχέδια».

«Σχέδια; Τι σχέδια;»

«Θα πάμε για κάμπινγκ», μου απαντά ο Νικ από την άλλη πλευρά.

«Μα χιονίζει, δεν θα είναι πρόβλημα;»

«Όχι, η κατασκήνωση στο χιόνι είναι διασκεδαστική». Ο Αντρέι μου χαμογελάει και μετά οι τρεις μας περπατάμε προς το αυτοκίνητο που χρησιμοποιούμε εδώ αυτές τις μέρες. Δεν είναι ότι κάποιος από αυτούς ζήτησε από τον Βλαντ να μας πηγαίνει από εδώ ως εκεί. Στην πραγματικότητα, και οι δύο οδηγούν άψογα στους δρόμους της Μόσχας.

Μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι, νιώθω ότι ο κώλος μου έχει παγώσει σε ανεξήγητα επίπεδα, και όταν βλέπω μια σόμπα αναμμένη, δεν αργώ να πλησιάσω.

«Κρυώνεις, λαγουδάκι;» με ρωτάει κοροϊδευτικά ο Αντρέι.

«Σώπα, δικηγόρε».

«Να σέβεσαι», με δείχνει με το δάχτυλο και εξαφανίζεται στο διάδρομο που οδηγεί στην κουζίνα.

Η αλήθεια είναι ότι οι τρεις μας κοιμόμαστε σε ένα δωμάτιο, με ένα κρεβάτι αρκετά μεγάλο για όλους, αλλά, σε κάθε περίπτωση, το αίσθημα νευρικότητας που νιώθω κάθε φορά που με κοιτάζουν οι υπάλληλοι δεν φεύγει.

Ποτέ δεν ήμουν μεγάλος οπαδός του να κρύβω τη ζωή μου. Δηλαδή, σπάνια έκρυβα ότι ήμουν με δύο ανθρώπους ταυτόχρονα, αλλά, κατά κάποιο τρόπο, το να είμαι σε άλλη χώρα, με άλλα έθιμα και να συνεχίζω να διατηρώ αυτό που έχουμε οι τρεις μας, είναι λίγο περίεργο.

«Εδώ», ο Νικ με πλησιάζει λίγα λεπτά αργότερα, με δύο κούπες ζεστή, αχνιστή σοκολάτα.

«Α, είσαι ο καλύτερος», του χαμογελάω και παίρνω το ποτό, αφήνοντας να ζεστάνει τα σωθικά μου. «Μου αρέσει η ιδέα του κάμπινγκ, αλλά αντέχουν οι σκηνές όλη την υγρασία του χιονιού;»

Γνέφει καταφατικά.

«Έχουν μόνωση», εξηγεί, «έχουν πολλά στρώματα υφάσματος, με αέρα ανάμεσά τους που εμποδίζουν τη θερμοκρασία να τροποποιήσει το εσωτερικό».

Μπαρόκ (Lust #2)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora