Μπαρόκ (Lust #2)

Κεφάλαιο 50

Αντρέι.

Αυτό δεν πρέπει να με κάνει τόσο χαρούμενο, αλλά το κάνει.

Περπατάω σκόπιμα προς το αυτοκίνητο του καλύτερου φίλου μου και ανοίγω το πορτμπαγκάζ, όπου αφήσαμε μερικά εργαλεία κηπουρικής που θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε σύντομα στο σπίτι. Ωστόσο, σκοπεύω να χρησιμοποιήσω καλύτερα αυτά τα ψαλίδια εκτός από το κόψιμο κλαδιών.

Όταν έχω το αντικείμενο στα χέρια μου, σκέφτομαι ότι ίσως αυτό με κάνει ψυχοπαθή. Να πάω να κόψω το μόριο του άντρα που πλήγωσε τη γυναίκα μου;

Όχι, δεν με ενοχλεί καθόλου.

Αυτό με κάνει ακόμα πιο ψυχοπαθή;

Έχει καν σημασία;

Κρατώ το ψαλίδι στη μέση του παντελονιού μου, για να το κρύψω, και ξαναμπαίνω στο νοσοκομείο. Βλέπω τον Νικολάι και την Τζέσικα, την αδερφή της Χάρμονι στο διάδρομο, αλλά τους προσπερνώ. Πρέπει να βρω το δωμάτιο στο οποίο είναι εκείνο το ρεμάλι.

Στο μυαλό μου, η σειρά είναι απλή: να βρω τον Άρνολντ, να του κόψω το μέλος και να επιστρέψω στον Νικολάι για να περιμένουμε το λαγουδάκι.

Τώρα που ξέρω ότι η Χάρμονι είναι ζωντανή, η εκδίκηση εγκαθίσταται στο μυαλό μου. Δεν υπήρξα ποτέ μοχθηρός άνθρωπος και, παρόλο που έλεγα πάντα ότι είμαι σαδιστής, ποτέ δεν ήθελα να πληγώσω κάποιον για το απλό γεγονός ότι τον πληγώνω, αλλά αυτόν τον άνθρωπο θέλω να υποφέρει.

Το χρειάζομαι.

Περπατάω μέχρι να φτάσω στη ρεσεψιόν, όπου βλέπω έναν από τους αστυνομικούς που υποτίθεται ότι τον φυλάει. Κάθε φορά που ένας εγκληματίας εισάγεται σε νοσοκομείο —επειδή δεν μπορεί να του αρνηθεί την ιατρική περίθαλψη— πρέπει να βρίσκεται υπό αστυνομική κράτηση.

«Πες μου πού είναι», τον επιπλήττω. Τον ξέρω, είναι ο ίδιος τύπος που με σταμάτησε στο ατύχημα και ξέρω ότι αυτός και ο Νικ είναι συνάδερφοι. Έχουμε γνωριστεί εκατοντάδες φορές. «Άντερσον, πες μου πού είναι αυτό το κάθαρμα».

«Αντρέι, δεν μπορώ», με κοιτάζει, «το ξέρεις πολύ καλά, ξέρεις ότι αν σε αφήσω να μπεις...»

«Πρέπει να τον πληγώσω», μουρμουρίζω. «Δεν πρόκειται να τον σκοτώσω», λέω, «Υπόσχομαι ότι δεν θα τον σκοτώσω, απλά πρέπει να τον δω και να τον πληγώσω λίγο, σε παρακαλώ».

Ο άντρας με κοιτάζει σαν να είμαι τρελός.

Πίστεψε με, αν ήμουν στη θέση του, θα είχα το ίδιο βλέμμα, αλλά... είμαι με το μέρος μου: με το μέρος ενός συντρόφου που θέλει να πάει και να χαλάσει την ύπαρξη του ανθρώπου που τόλμησε να ακουμπήσει τα χέρια του στη γυναίκα του.