38.BÖLÜM
BU GECE IŞIKLAR SÖNER Mİ?
Güneşin gözyaşları yıldızlardır.
Ve her gece güneşin gökyüzüne aşkını resmeder bu yaşlar.
*
Gece, güneşe muhtaç...
Gündüz ise güneşe âşık.
Ne gece gündüze kavuşur güneş olmasa ne de gündüzün bir değeri olur gece olmadan.
Kerem olmadan geceden bir farkım olmayacağını biliyordum. Ben gökyüzüydüm ve âşık olduğum, muhtaç olduğum güneşi söndürmek zorundaydım. Ne onunla yaşayabilirdim artık ne de onsuz...
Bu sonsuz döngü içinde boğulduğumu hissederken, olduğum yerde durup gökyüzüne çevirdim bakışlarımı.
Hayran olduğum yıldızları göremedim.
Bu gece yalnızdım.
Bu gece kendimden başka kimsem yoktu yanımda.
Soğuğun dişlediği tenim ürperirken umursamaz bir şekilde ışıkları sönmüş lunaparka doğru yürümeye devam ettim. Işıklar açıkken yaşam dolu görünürdü parklar. Geceleri ışıkları söndüğünde ise insanın içini ürpertirdi karanlığı.
Akın haklıydı.
Gülümsemek de insanın ışığıydı. Gülümsediğinde insanlar gözlerini üzerinden alamazken üzgün olduğunda kimse seninle ilgilenmek istemezdi.
Kimsesiz sokağın ortasında Kerem'i gördüğümde bacaklarım her zamanki gibi güçsüz düşüp titremeye başladı. Böyle durumlarda kendimi sakinleştirmeyi bir türlü beceremiyordum.
Gözlerimi sıkıca yumdum.
Derin derin nefes alarak sakinleşmeye çalıştım.
Başarılı olamadığımı idrak edince gözlerimi açıp büyükçe yutkundum.
"İşte başlıyoruz," diye mırıldanarak Kerem'e doğru yürümeye devam ettim.
Kollarını göğsünde birleştirmiş, öylece boşluğa odaklanmıştı. Son zamanlarda gözümden kaçmayan düşünceli hali yüzündeki yerini almıştı.
Sevgili Kerem, seni bu hüzne sürükleyen her ne ise ondan kurtul. Seni üzgün görmeye dayanamıyorum.
İyice yaklaştıktan sonra bir sorun olduğunu anlamaması için yüzüme sahici bir gülümseme yerleştirip usulca öksürdüm.
"Kerem?" diye seslendim neşeli çıkmasına çabaladığım bir sesle.
İrkilerek bakışları karanlık yolda beni bulduğunda yüzüne küçük bir tebessüm yerleşti.
Yanına gittiğimde, "Umut Işığım?" derken gözlerindeki bulutların dağıldığını gördüm. "Geç kaldın," dedi gülümseyerek.
Farkında olmadan gereğinden fazla sıktığım telefonumdan saate baktım ve göz devirerek Kerem'e döndüm.
"Alt tarafı sekiz dakika gecikmişim Keremsu," dedikten sonra kıkırdadım.
"Şaka yapıyorum," dedi ve eğilip dudağımın kenarından öptü. "Nasılsın?"
"Ben iyiyim de... Sen?" dedim şüpheli bakışlarım yüzünü incelerken.
Sorumu duymazdan gelip yaslandığı yerden doğruldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Güneşi Söndürmem Gerek (FİLM OLUYOR)
Teen FictionUmut'un hayatında her şey yolunda giderken, yaşadığı bir kaza sonrasında her şey değişir. İç dünyasında kendiyle hesaplaşmaya çalışırken hiç beklemediği bir gerçekle karşı karşıya kalır. Artık önünde iki yol vardır. Ya bu gerçeği kabul edip hayatın...
