Güneşi Söndürmem Gerek (FİLM OLUYOR)

18.Bölüm: Birlikte Uyumak

Selam bebeksular!

Bu bölüm şarkısı;

Teoman - Renkli Rüyalar Oteli

Keyifli Okumalar!

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen ⭐️

***

18.BÖLÜM

BİRLİKTE UYUMAK

İnsan, gerçekte ulaşamadığına rüyalarında kavuşur derler. Rüyalar da kavuşmak dileğiyle.

*

Odama girdim, kapımı kapattım ve kafamdaki binbir türlü düşünceye rağmen umursamazca yatağıma uzandım.

Kafamın içinde susmak bilmeyen bir ses aptal olduğumu haykırıp duruyordu. Ne yapmam, nasıl davranmam gerektiğini kestiremiyorken üstüne bir de kafamın içindeki sesler tarafından taşlanmak pek de işimi kolaylaştırmıyordu.

Telefonumu elime alıp boş boş gezinmeye başladım. Abarttığımın farkındaydım fakat mantıklı düşünmek için zamana ihtiyacım olduğundan yalnız kalmak istiyordum, hepsi bu.

Korkuyor olabilir miydim?

Anıl benim için bir travmaydı belki de... Yaptıklarımın tek mantıklı açıklaması buydu. Korkuyor olmam...

Telefonumu üzerime çektiğim yorganın üzerine bırakıp karnımın üzerinde ellerimi birleştirerek tavanı izlemeye koyuldum. Doğrusu tavana bakıyor; düşüncelerimi seyrediyordum.

Kafamın içinde oluşan iki taraf birbirine girmiş, büyük bir savaşın içinde ayakta kalmaya çalışıyorlardı. Bir yanım yaptıklarım yüzünden beni suçlu bulup bana karşı savaşırken diğer yanım geçmişte yaşadıklarım yüzünden yaptıklarımı 'temkinli yaklaşım' olarak nitelendiriyor ve beni haklı çıkarmaya çalışıyordu.

Dakikalarca süren sessizlik ve yoğun düşünmenin ardından beni bu bataktan çıkaran ses; Göktuğ'un sesiydi. "Umut." Kapıyı usulca açıp aralıktan kafasını uzatmış bir şekilde bakmaya çalışıyordu.

"Yalnız kalmak istiyorum Göktuğ. Uyursam kendime gelirim biraz." Sesimin uykulu ve yorgunluktan çatlak çıkması için çabaladım. "Hiç halim yok çünkü."

"Kalk lan," diye fısıldayarak cırladı kapıdan içeriye kafasını daha çok uzatırken. "Kerem geldi, koridorda seni bekliyor."

"Ne?" diyerek yerimden fırladım. "Sakın bana kapıyı açtığını söyleme."

"Açtım," dedi sırıtarak. "O yüzden ya kalkar gelirsin ya da aşkından yataklara düştüğünü söylerim." Tehdidinde ciddiydi. "Yeter be, ne bu senin aptallığından çektiğimiz."

"Göktuğ ya," diye mızmızlanarak geri yattım ve yorganı yüzüme kapatıp ağlamaklı sesler çıkardım. "Senden nefret ediyorum, nefret." Yorganı yüzüme bastırdığım için sesim boğuk çıkmıştı.

Yorganı hışımla yüzümden çekerken "Ne bok yiyeceğim şimdi ben?" diye cırladım.

"Kızım niye bu kadar çok abartıyorsun?" Kapıyı daha çok açıp tamamen içeri girdi ve kapıya yaslandı.

Sesli bir şekilde nefesimi bırakırken "Ben... Bilmiyorum, kafam çok karışık," diye itiraf ettim. "Bir şeylerin gelişiyor olması beni korkutuyor."

"Niye? Mal mısın?" dedi düz düz bakarak.

"Anlamıyorsun işte," dedim kaşlarımı çatarak. "Nedenini ben de bilmiyorum ama boğuluyorum işte. Anıl yüzünden sanırım." Gözümün ucuyla tepkisini görmeye çalıştım. Yüzünde gergin bir ifade belirdi.