Selam bebeksular!
Bu bölüm şarkısı;
Taylor Swift - Lover
Keyifli Okumalar!
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen ⭐️
***
29.BÖLÜM
EĞER İSTERSEN
Sakın unutma... Eğer istersen güneşi bile söndürebilecek kadar güçlüsün.
*
Tanımadığım bir adamın lafını dinledim. Aceleyle hazırlanırken başıma neler geleceğini, adamın kim olduğunu, nereye gideceğimizi ve neden bana şart koştuğunu düşünmemeye çalıştım. Bir yandan da gerilmeden edemiyordum. Ya başıma bir şey gelirse?
Günlerdir ev hapsinde, lanetli olduğumu kendime hatırlatıp dururken şu an olumsuz düşünmemem gerektiğine dair kendimi tembihlememden daha komik bir durum olamazdı.
Dolabımın kapağını açtıktan sonra kıyafetlerimin karşısında dakikalarca dikildim boş boş. Adam bana hazırlanmam gerektiğini söylemişti fakat ne için hazırlanacaktım ki?
Omuz silkerek günlük birkaç parça alt üst çıkarıp yatağımın üzerine koydum.
Adamın kapıda beklemesini önemsemeden hızlıca duşa girdim. Uzun uzun, geride bıraktığım boğucu günlerin izlerini silmek istercesine suyun altında kaldım fakat hiçbir işe yaramadı.
Duştan hızlıca çıktıktan sonra yatağın üzerine bıraktığım salaş tişörtü ve kotu giydim aceleyle. Saçlarımı hızlıca havluyla, ardından da makineyle kuruttuktan sonra yarım yamalak toplayıp hazırlığımı tamamladım.
Telefon ve cüzdanımı sırt çantama attıktan sonra anahtarlarımı da alıp kapıyı açmamla biraz önceki adamla karşılaşmam bir oldu. "Burada mı bekledin?" diye sordum şaşkınlıkla yüzünü incelerken. Cevap vermeden arkasını dönüp merdivenlerden inmeye başladı. Arkasından koşarak merdivenin başında durdum. "Asansörü kullanabilirsin." Adam söylediklerimi duymazdan gelip aceleyle merdivenlerden indi. Ben de göz devirerek arkamı dönüp asansörü çağırdım.
"Umut aldın başına belayı kızım," diye mırıldandım asansörü beklerken. "Bak bugün başıma çok bir şey de gelmedi. Kesin felaket yağacak, felaket," diye söylene söylene bindim asansöre.
Apartmanın kapısını açtığımda adam arabanın başında dikilmiş beni bekliyordu. Sakince merdivenlerden inerken anbean kalbimde korku yeşerdiğini hissetmeye başladım. Attığım her adımda dizlerimin daha da titremeye başladığını hissedebiliyordum.
Merdivenleri indikten sonra binmem için arka kapıyı açıp kenara çekildi. Sakinliğimi koruyarak koltuğa yerleştikten sonra kapımı kapatıp hızlıca şoför koltuğuna geçti. Tek dileğim bu yaptıklarım yüzünden sonradan pişman olmamaktı. Çünkü şu an yaptığım aklı başında bir insanın yapacağı şeyler değildi. Geçtiğimiz günlerde geçirdiğim ağır depresyon yüzünden kafayı yemiş olabilirdim.
Birden gaza basıp sokaktan hızla çıkarken daha çok gerildim.
Dakikalarca sessizliğimi ve sakinliğimi korumaya çalıştım fakat nereye gittiğimize dair hiçbir fikrimin olmayışı paniğe kapılmama neden oluyordu. Ayrıca bir yabancının peşine takılacak kadar aptal olduğum için şimdiden pişman olmuştum bile. "Pardon!" diye seslenerek yaslandığım yerden doğrulup öne doğru eğildim. "Bir şey sorabilir miyim?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Güneşi Söndürmem Gerek (FİLM OLUYOR)
Teen FictionUmut'un hayatında her şey yolunda giderken, yaşadığı bir kaza sonrasında her şey değişir. İç dünyasında kendiyle hesaplaşmaya çalışırken hiç beklemediği bir gerçekle karşı karşıya kalır. Artık önünde iki yol vardır. Ya bu gerçeği kabul edip hayatın...
