Selam bebeksular!
Bu bölüm şarkısı;
Pink - Walk Me Home
Keyifli Okumalar!
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen ⭐️
***
15.BÖLÜM
BENİMLE UYUMAYA HAZIR MISIN?
Eğer bir insan karşınızda susuyorsa; suçlusunuz demektir. Çünkü susmak, en büyük cezalandırma yöntemidir.
*
Zaman mı durmuştu, kalbim mi yoksa?
Dakikalardır Akın'ın gözlerinin içine bakabiliyordum. İlk kez ona bu kadar yakın olma şansı yakalamıştım. Kalbimin gürültüsünü duymasından korkuyordum. Bir anlığına gözüne düşen saç tutamını geriye attığında dikkatinin dağılmasını fırsat bilerek daha detaylı inceledim yüzünü. Çıkık elmacık kemiklerine, iri dudaklarına, uzun kirpiklerine baktım sırayla. Karşısında durduğum için yüzünün yarısına gölge düşmüştü. Yüzünün karanlıkta kalan kısmının gizemli duruşu, insanı yüzünün her noktasını keşfetmeye itiyordu.
Dudaklarının kenarlarında yavaş yavaş ölen tebessümünün ardından kafamın içinde akrep ve yelkovanın tik tak sesleri yankılanmaya başladı. Zaman durmamıştı, zaman hiç olmadığı kadar hızlı akıp gidiyordu fakat kimse bir şey yapmıyordu. Tıpkı benim de Akın'ın karşısında kalakaldığım gibi...
Zihnim bana ihanet edercesine aklıma gelebilecek en kötü ihtimalleri tekrar tekrar sahnelerken gerginlikten boğazımın çatladığını hissedebiliyordum. Kalbim, sanki kilometrelerce koşmuşum gibi ağzımın içinde atıyordu.
Arkamı döndüğümde Kerem'i belki de sessizliğe gömülmüş bir halde gitmek için ayaklanmış görecektim. Ne yaparsam yapayım tek kelime etmeyecek, yüzüme bile bakmadan çekip gidecekti evden. Öyle bir gidecekti ki onunla atıştığımız anları, ona Keremsu demeyi özleyecek hale gelecektim. Sebepsizce vicdan azabından kıvranacak, belki de zaten berbat olan hayatım sırf onu üzdüğüm için şimdikinden de beter olacaktı.
Diğer ihtimalse daha kanlı daha kaos doluydu. Saniyeler içinde kolumdan tuttuğu gibi beni kenara itip Akın'ın üzerine atılacak ve onu kendi kanında boğulana kadar yumruklayacaktı. Muhtemelen eski düşman olmalarının verdiği öfkeyle Akın da bu saldırıyı karşılıksız bırakmayacak ve birinden biri pes edene kadar bitmek bilmeyen bir kavgaya tutuşacaklardı. Muhtemelen arada biz de kaynayacak, zarar görecektik ve eğer şanslıysak gecenin sonunda hastanede gözlerimizi açacaktık.
Üçüncü ihtimaldeyse epey hayal ürünü şeyler bekliyordu bizi. Kerem'in bu olanları umursamadığı, tek kelime etmeden oyuna devam ettiğimiz ve sorunsuz bir şekilde geceyi tamamladığımız bir paralel evren. Epey komik değil mi? Kerem ve kin duymamak... Akın'la düşman olmasalar da ortamda onun dışında başka bir erkeğin tercih edilmesi bile onu deliye çevirmek için yeterli bir nedendi.
Keremsu'nun yapabileceği şeyleri kestirememek bu kadar yorucu olmamalıydı.
Aslında Kerem'den değil olacaklardan korkuyordum. Bir olay çıkarırsa bunun benden hoşlanmasından ya da bana âşık olmasından kaynaklanacağına ihtimal dahi vermiyordum. Dediğim gibi bir olay çıkacaksa bunun tek nedeni Kerem Aktan'ın zarar gören egosunun intikamını alma arzusu olacaktı.
Korkuyla yutkundum.
Sessizlik öyle somut bir hale gelmişti ki, üzerime yıkılacak ve enkazı altında can verecek gibi hissediyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Güneşi Söndürmem Gerek (FİLM OLUYOR)
Teen FictionUmut'un hayatında her şey yolunda giderken, yaşadığı bir kaza sonrasında her şey değişir. İç dünyasında kendiyle hesaplaşmaya çalışırken hiç beklemediği bir gerçekle karşı karşıya kalır. Artık önünde iki yol vardır. Ya bu gerçeği kabul edip hayatın...
