(Tamamlandı)
26 yıl önce karışan hayatlar.
Ailesinin göz bebeği Naz ve ailesini kabul etmeyen Almiranın hikayesi.
Arslanların prenses kızı Naz aslında Biolojik kızları değilse neler olur?
Peki güçlü savcı Naz Arslan bu gerçeği kabul edecek mi?
Al...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: bölüm şarkısı
Enesden:
Kurtarmak için geldiğimiz timi de almış eve geri dönmek için yola çıkmıştık.
Ama mühimmatımız neredeyse bitmek üzereydi ve biz pusuya düşmüştük.
Hepimiz son ana kadar direnecektik. Eskiden olsa şehit olacağım için çok sevinirdim lakin şimdi yolumu bekleyen bir sevdiğim ve daha doğmamış yavrum vardı.
Hepimiz mevzi alıp teröristlere karşı son gücümüzle direniyorduk. Kurtardığımız tim kötü durumdaydı.
Neredeyse sekiz aydır esir olan timin olduğu yer uzun zamandır bulunamıyordu.
Nihayet bulundukları için çok bitkin ve yorgundular. Bazıları gördüğü ağır işkenceler sonucu çok kötü durumdaydılar.
Birden karnımda hiss etdiğim acıyla bakışlarımı karnıma çevirdim. Tam o esnada omzumda da bir acı hiss etdim.
Vurulmuştum. Malesef iki yerimden vurulmuştum. Tam o esnada yanıma bir beden düştü. Bu kurtardığımız timde olan teğmendi.
Hemen askerin yanına diz çöküp nabzına baktım ama çok geçti çoktan şehit olmuştu.
Bende kalan son kurşunlarımı da sıkarken telefonu elime aldım. Bu görevde MİT- den olan askerle iletişime geçmemiz için olan telefondu.
Gözümü zar-zor açık tutarken Nazın numarasını tuşladım ve nefes alıp aradım.
İkinci çalışta açılan telefon ile o cennet hissi veren sesini duydum" Alo"
"Her şeyim "dedim zor çıkan sesimle umarım anlamaz.
Karşı tarafdan Nazın heyecenla " Sevgilim " dediğini duyunca yüzümde bir gülümseme oluştu .
Bu hayatda en büyük iyikim belki de bu kadın olacaktı. Ardından Naz tekrar konuştu " Nasılsın?"
Ona yalan söylemek istemiyordum hiç ama yinede " iyiyim bir tanem siz nasılsınız bebeğim nasıl?" Dedim kısılan sesimle. Kan kaybetdiğim için gücüm git gide azalıyordu.
" biz iyiyiz de sen iyi değilsin dimi?" dedi bu sefer endişeyle.
Başımı hafif yukarı kaldırdım çoğu asker yaralanmıştı ve artık mermileri de bitmişti.
Başka bir tim bize destek için gelecekti ama bence çoktan bize geç kalmıştılar.
Çoğumuz yaralı bazılarımız şehit olmuştu çoktan. Naza ne diyeceğimi düşünürken içime derin bir nefes çektim ama canım acıdığı için dudaklarımdan bir inleme koptu.
Ona veda etmek belki de bu hayatda isteyeceğim en son şey bile değildi ama şehit olursam da bunu yapmadan gitmek istemiyordum bu yüzden çok düşünmeden konuşmaya başladım.
