<Unicode>
ဗစ်ရှဝါလည်းဖုန်းကိုကိုင်လိုက်သည်။
"ဟဲလို "
"ဟဲလို sir လူသတ်မှုပြန်ဖြစ်ပါပြီ"
"တကယ်"
ဗစ်ရှဝါမှာ ဝမ်းသာလွန်းလို့ ထိုင်ပြီး ပျော်ရွှင်တဲ့အသံနဲ့မေးလိုက်သည်။
"Sir အသံကပျော်နေသလိုဘဲနော် "
"အာ လူသေတာကိုငါကပျော်စရာလား"
"အော်"
"လူသတ်မှုဖြစ်တာ ဘယ်နေရာမှာလဲ"
"လမ်းနံပတ် 232 မှာပါ"
"ငါလာခဲ့မယ်"
"Yes sir"
ဗစ်ရှဝါလည်း ရဲဝတ်စုံလဲကာ ကားနဲ့ လမ်းနံပတ် 232 ကိုသွားတော့သည်။လမ်းကအနည်းငယ်ဝေးတာမို့ ကားနဲ့ နာရီဝက်လောက်သွားရသည်။
ဟိုရောက်တော့ သတင်းထောက်တွေက တိုးဝေ့ပြီး ဓါတ်ပုံတွေတဖြတ်ဖြတ်ရိုက်ယူနေကြသည်။ရဲတွေက သူတို့ဝင်မရအောင် တားစီးထားကြသည်။
အလောင်းရဲ့ဘေးပတ်ပတ်လည်ကိုလည်း ကြိုးနဲ့တားထားသည်။ဗစ်ရှဝါလည်း ကားပေါ်ကဆင်းပြီး လက်အိတ်စွပ်ကာအလောင်းကိုစစ်ကြည့်လိုက်သည်။
အလောင်းက ၂၄ နှစ်အရွယ်မိန်းကလေးတစ်ဦးဖြစ်သည်။မျက်နှာတွေမှာလည်း ရိုက်ခံထားရသလိုဖူးယောင်နေသည်။
လည်ပင်းမှာလည်း လက်ချောင်းရာက တစ်ခုတင်မဟုတ် သုံးခုလောက် ထင် နေသည်။အဝတ်အစားတွေကလည်း ပြဲတဲ့နေရာကပြဲနေပြီး အောက်ခံအဝတ်ကဘေးမှာပစ်ထုတ်ခံထားရသည်။
ကောင်မလေးရဲ့ဘေးမှာလည်း မြက်တွေက အနင်းခြေခံထားရသလို မြေပြင်ပေါ်ပြားနေသည်။
ဗစ်ရှဝါလည်း ဘေးပတ်လည်ကိုတစ်ချက်စစ်ကြည့်လိုက်သည်။ကားလမ်းဘေးမှာဖြစ်တဲ့အပြင် တစ်ဖက်ခြမ်းမှာလည်း မြစ်ချောင်းကစီးဆင်းနေသည်။
နေရောင်ကြောင့် တစ်နေရာမှာလက်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ဗစ်ရှဝါလည်း သွားကြည့်လိုက်တော့ ကောင်မလေးပုံနဲ့ အိုင်ဒီကတ်ဖြစ်နေသည်။
ဖတ်ကြည့်လိုက်တော့
"ဆူယီးရာ အသက် ၂၄ Love company ဒါဆို သူကဆူယီးရာပေါ့ "
