<Unicode>
သို့သော် အစွမ်းထက်တဲ့ဆရာတစ်ယောက်က ထိုကျောင်းကို ရောက်လာပြီး သရဲကိုနှိမ်နင်းခဲ့သည်။အစွမ်းထက်တဲ့ဆရာမို့ စီဟာ နာကျင်မှုကိုခံစားခဲ့ရသည်။
ဘယ်လောက်ဘဲ နာကျင်နေပါစေ ဒီကျောင်းက သူ့အပိုင်ဖြစ်တော့မယ်လို့တွေးမိကာ ကျွတ်လွတ်ဖို့စိတ်ကူးမရှိဘဲ တောင်းခံကာ ထိုသရဲနှိမ်နင်းဆရာချစ်မြတ်နိုးတဲ့ သားတစ်ယောက်ကို ခြောက်လှန့်ကာ သေဆုံးစေခဲ့သည်။
စိတ်ကောင်းရှိတဲ့သရဲနှိမ်နင်းဆရာက အစက ကောင်းကောင်းမွန်မွန်နှိမ်နင်းပေမဲ့ သူ့ရဲ့သားသေဆုံးသွားတဲ့အချိန်တွင်တော့ စီကို အမြဲမကျွတ်လွတ်နိုင်အောင်ကျိန်စာတိုက်ခဲ့တော့သည်။
စီက ဘာမှမဖြစ်တဲ့ပုံပေါ်တာကြောင့် ထိုသရဲနှိမ်နင်းဆရာက အလွန်အမင်းဒေါသထွက်သွားကာ ကျောင်းရဲ့မှန်ကို ခွဲမိလိုက်သည်။
ထိုအချိန် စီက
"ဒီကျောင်းက ငါ့အပိုင်ဘဲ ဖျက်စီးတဲ့သူမှန်သမျှသေရမယ်"
ဆိုပြီးအော်သံနက်ကြီးနဲ့အော်ဟစ်ခဲ့သည်။ဒါကို သရဲနှိမ်နင်းဆရာက ကြားလိုက်တော့ သူဟာ ကျောင်းကို လူတစ်ချို့အကူအညီဖြင့်မီးရှို့ခဲ့ပြီးနောက် ကျိန်စာတစ်ခုကိုလည်း တိုက်ခဲ့သည်။
ထိုကျိန်စာကတော့
"ဒီကျောင်းဟာ အခုကစပြီး လူ့လောကနဲ့မဆိုင်တော့ဘဲ ဒီကျောင်းကိုစွဲလမ်းနေတဲ့သူတိုင်းဟာ ပျက်စီးနေတဲ့ကျောင်းနဲ့အတူ မကျွတ်မလွတ်ဘဲ ထာဝရနေရပါစေ"
ဆိုပြီးဖြစ်သည်။ကျောင်းကိုစွဲလန်းနေတဲ့ စီဟာ မကျွတ်မလွတ်ဖြစ်သွားပြီး သူ့ရဲ့အစွမ်းနဲ့ကျောင်းကို ပြန်ပြုပြင်ခဲ့သည်။
သို့သော်သူ့ရဲကျောင်းကို လူ့လောကသားတွေကမမြင်နိုင်ဘဲရှိလေသည်။သူ့ကျောင်းကိုလာတက်မဲ့သူတွေကိုစောင့်နေပေမဲ့တစ်ယောက်မှပေါ်မလာခဲ့ပေ...
သူ့စိတ်ထဲမှာလည်း ဒီကျောင်းကသူတည်ဆောက်ထားတဲ့ကျောင်းအဖြစ်ထင်မှတ်နေခဲ့တော့သည်။
နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ယေစိတ်ညို့လိုက်တဲ့မိန်းကလေးက သူတို့အိမ်ကိုရောက်လာပြီး ယေကို ကျောင်းတွင်လာကယ်ဖို့ပြောပြခဲ့သည်။
