<Unicode>
မနက် 7 နာရီထိုးတော့ ပက်နိုးလာပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ကလေးရဲ့နဖူးကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး မျက်နှာသစ်သွားတိုက်ကာ မနက်စာစတင်ချက်ပြုတ်တော့သည်။
ဒီနေ့အလုပ်မသွားဘူးလားဆိုတော့ မသွားပါဘူး ကလေးနဲ့မနေ့ညကမှ ချစ်သူစဖြစ်တာကို ဒီနေ့ချစ်သူကိုပစ်ပြီးအလုပ်သွားစရာလား...
ပက် မနက်စာကို ဖွယ်ဖွယ်ရာရာချက်ပြုတ်ပြီးချိန် မနက် 8 နာရီခွဲဖြစ်နေပြီဒါပေမဲ့ ဝေကတော့ တစ်ချက်မှနိုးမလာပေ...
အခုချိန်ထိအိပ်နေသေးတဲ့ကလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုသွားနမ်းလိုက်ပြီး
"အိပ်ပုတ်လေးထတော့ ကလေးလို့မခေါ်တော့ဘဲ အိပ်ပုတ်လေးလို့ဘဲခေါ်ရတော့မယ်ထင်ပါရဲ့"
"သူများအိပ်နေတာကို ဘာလို့နှောက်ယှက်နေတာလဲ မနေ့ညကပင်ပန်းထားတာကို အလိုက်လည်းမသိဘူး ချစ်သူထားမိတာမှားပြီထင်ပါရဲ့"
"မနေ့ညက ကလေးဘက်ကအရင်စနမ်းတာနော် ကိုယ်အရင်စတာမဟုတ်ဘူး"
"ဟော်မုန်းနဲ့လာနှိပ်စက်နေတယ် ကိုကိုလူဆိုးကြီး"
"ကိုကိုက ကလေးတစ်ယောက်ထဲအပေါ်ဆိုးတာပါနော် ထတော့"
" အင်း ဘယ်နှနာရီရှိပြီလဲ"
"9 နာရီထိုးတော့မယ်"
"ဟင် အာ ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ်ထင်တယ်"
"ကိုယ်ခွင့်တိုင်လိုက်မယ်လေ"
"ဟာမရပါဘူး ဒီနေ့အတန်းကပျက်လို့မဖြစ်ဘူး ဒုက္ခပါဘဲ အဲ့ဒါကိုကို့ကြောင့် စောစောလည်းမနှိုးဘဲ စကားထိုင်ပြောနေတယ်"
ဝေ ကမန်းကတန်းထပြီး မျက်နှာသစ်သွားတိုက်ကာ အဝတ်အစားအမြန်လဲလိုက်သည်။ပြီးတော့ ပက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုတစ်ချက်နမ်းကာ
"မွ ကျောင်းသွားတော့မယ်နော်"
"ဟာ ကလေး မနက်စာစားသွားအုံးလေ"
"တော်ပြီ ကန်တင်းမှာဘဲ တစ်ခုခုဝယ်စားလိုက်မယ်"
ဝေ အိမ်ကနေအမြန်ထွက်ပြီး ကျောင်းသို့ပြေးတော့သည်။အိမ်နဲ့အနည်းငယ်ဝေးတဲ့နေရာရောက်တော့ ဝေရဲ့နှလုံးက မခံမရပ်နိုင်အောင်နာကျင်လာသည်။
