22 | Yarı Texting

|42|

17.03.2023

Mihra Akadalı

Zaman göz açıp kapayana kadar geçmiyordu. Asilhan'sız ilk günümde oldukça mutsuz bir sabaha uyanmıştım. Daha yirmi dört saat olmamıştı onunla uyumamın üstünden geçen. Yalnızca on altı saat geçmişti, ayrıca o kadar yavaş olmuştu ki dayanılmazdı. Kilit vurmuştuk sanki güne. Saniyeler  üşeniyordu akmaya. Dakikalar milim milim ilerliyor, trip atıyordu. Bense tükeniyordum. Zamanın aksine bol bol tükeniyordum. Mutsuzdum, yaşadığım boşluğun her halinden mutsuzdum ki uyumamız için gelen fırsat dakikaları boşa harcadığım için daha da katlanıyordu mutsuzluğum.

Saçlarımdaki havluyu söktüm ağır bir hareketle. Saçlarıma kıyamadığımdan hırsımı yalnızca havludan çıkarmak için yatağın üstüne çarptım. Hâlâ kurumamış saçlarım omuzlarıma döküldü. Sırılsıklam değilse de ıslaktı. Ben gibi, Asilhan gibi demem lazımdı ama bizden aşağıda kalıyordu, biz sırılsıklamdık. Her şey bana onu hatırlatıyordu ve bu dayanma gücümü sıfırlıyordu. Parmak uçlarımı saçlarımın uçlarında gezdirdim. Aynadaki yansımamdan boynumdaki morluğu gördüm bir kez daha. Hayvansı değil direkt hayvandı. Gece de kanıtlamıştı.

Yeniden zihnime düşen anlar yüzünden yüzüm kızardı, dudaklarım kurudu. Aynı istekle, aynı heyecanla vücudum ürperdi. Biz, gece ne yapmıştık? Nar yerken nasıl kendimizi kaybetmiştik? Sadece nar yiyorduk, uslu uslu nar yiyorduk ve sonrası yoktu. O anlarda zaman şu an yaptığı gibi bir hainlik yapmamış, hemen geçmişti. Onunla olduğum anlar da yetişemiyordum dakikalara ama ayrıyken eziyete dönüşüyordu. Akreple yelkovan birbirine küsüyor, yanaşmıyordu.

Saçlarımı geriye doğru atıp kalktım yerimden. Aynaya biraz daha yaklaşıp inceledim yüzümü. Gözlerimde aynı mutluluk yoktu, yalnızlık çökmüştü. Kirpiklerim ağır ağır süzülürken saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdım. Vücudumu saran bornozun kuşağını çözdüm. Omuzlarımdan geriye doğru attıktan sonra kendimi incelemeye başladım.

Dün geceden bu yana ilk kez bakma fırsatım oluyordu. Asilhan'ın eseri olan bir sanat galerisi gibiydim. Tuvallerde ağırlıklı olarak kırmızı, pembe ve mor kullanılmıştı. Bazı noktalar özellikle vurgulanmış, dikkati üstüne çekmişti. Hepsi tek bir ustanın elinden daha doğrusu ağzından çıkmıştı. Parmaklarım önce kulağımın arkasındaki ize kaydı. Diş izleri... Asilhan'ın insani yanının kalmadığı anlarda yaptığı bir şeydi. Bu denli iz bırakacağını tahmin etmiyordum. Parmağımla üstünü okşayıp boynuma doğru indim. Boynumda tek bir iz vardı görünen, insaflıydı ki bir taneyle yetinmişti. Onda saçlarımı iteleyince kendini sunuyordu bir şölen gibi.  Üstünde fazla oyalanmadan dudaklarıma kaydırdım parmaklarımı. Asilhan tarafından parçalanmıştı dudaklarım. Bu soyuluşunun, talan edilişinin başka açıklaması yoktu.

Dudaklarım kıvrıldı istemsizce. Parmağımı üzerinde gezdirdiğim dudaklarıma baktım bir kez daha hevesle. Çok güzel öpüyordu. İlkeldi, vahşiydi ama güzeldi. Kalbimdeki bütün dengeleri şaşırtan bir güzellikteydi. Bir kez öpünce bir kez daha öpmeden durulmuyordu. Adeta büyülüyordu. Kendisine bağlıyordu, ruhlarımız arasına düğüm atıyordu dudakları. Memnundum halimden, büyülenmek hoşuma gidiyordu.

Dudaklarındaki saçma sırıtışı bozmadan köprücük kemiklerime indim. En ufak hasar buradaydı. Epey oyalanmasına rağmen öpmekle yetinmiş, morartmamıştı. Onun yerine omzumun çevresini istila etmişti. Hangi ara yapmıştı bilmiyordum. Çoklu koyu tonlar vardı ama görünmeyeceklerdi. Fazla dikkat çekmeyecek omuzlarımdan alt taraflarla doğru gidildikçe durum vahimleşiyordu. Asilhan asıl vurgunu göğsümden aşağıya yapmıştı. Eğer dayanacağını bilse göğüslerim de şu an gazi olurdu ama uzak durmayı seçmişti.

Karnımdaki belirgin morartıya doğru kaydı parmaklarım. Onun dün dudaklarıyla takip ettiği yolu parmaklarımla indim. Göbek deliğim etrafında döndüm ve sol taraftaki ize geçtim. Mor olmak üzereydi. Öyle sıkı kavramıştı ki dudaklarını  bırakmıştı resmen. Dişlerini sürmekten de vazgeçmediği için onlardan da ufak izler vardı.