Mahalle Yolu | Tamamlandı.

22-(Kavga ve karakol)

İyi okumalarr

"Ahu, tamam bırak!" Kuzey belimden tutarak geriye çekiştirmeye başladı. Neden mi? Şuan Buse şırfıntısının üzerine çıkmış onu tokatlıyordum.

"Senin o Kuzeycim diyen dilini yerinden kopartırım götüne sokarım! Anladın mı beni?!" Dedim ve tokatlamaya devam etdim altımdaki Buseyi. Yanlız çok iyi stres atılıyor ha böyle.

"Ya bırak beni! Kuzey yardım et." Gözyaşları arasından konuşması benim sırıtmama sebep oldu.

Kafamı kaldırdım 2-3 saniyelik. Ayla, Busenin arkadaşlarından birinin saçına yapışmış bırakmıyordu resmen. Emir Aylayı ayırmaya çalışıyordu kızın saçlarından. Kuzeyse beni çekiştiriyordu hâlâ. Sarp mı? Sarp eline çekirdek almış çitleyerek kavgayı izliyordu.

Ben tekrar Buseye dönüp tokat atacağım sıra da polis siren sesleri geldi.

Ahanda şimdi sıçtık.

•••••

"Düştüm mapus damlarınaa öğüt veren çok olduuu." Yanımda Şarkı söyleyen Sarpa baktım. Alt tarafı nezarethaneye alındık aq ne bu haller? Harbi bu niye burda lan? Kavgaya karışmamıştı bile.

"Sen niye burdasın lan?"

Sarp şarkısını bölerek bana baktı ve dudaklarını büzdü 'bilmem' anlamında. "Ne bilim yaa. Ben en son çekirdek çitleyerek sizi izliyordum. Çekirdeği bıraktığım da kendimi burda buldum."

Kendimi tutamayıp gür bir kahkaha atdığımda bizimkilerde bana katıldı. "Harbi sen niye bize katılmadın?" Diyerek Sarpa doğru soru yöneltdi Ayla. "İzlemek daha zevkli."

Mantıklı bir cevapdı.

Yan nezarethaneye kaydı bakışlarım. Ağzı burnu yer değiştirmiş Buse ve hemen yanın da oturan, saçının yarısı yolunmuş bir adet Sude gördüm. Aylaya baktım bu sefer, oda Buselere bakıyordu. Bana döndüğün de göz-göze gelemizle söze girdi. "Picasso'muyuz mübarek? "

Yarım ağız sırıtarak Buselere bakarak Aylaya doğru konuştum.

"Picasso görse önünü ilikler aq yaratdığımız sanat eseri karşısın da."

Biz onların bu haline güldüğümüzde kapı açıldı. İçeri girenlere bakmak için kafamı kaldırdığım da abimi ve Kuzeyi gördüm.

Abimin üzerinde polis üniforması vardı ve direkt olarak yanım da oturan Aylaya bakıyordu.

Ayla ise abime bakıyordu. Sarpın öksürük sesi ile bakışları bölündü biriciklerimin. Sarpa dönerek kotü bakışlarımı atdım.

Arada garip bir sessizlik vardı. Ama bu sessizliği bölen şey Busenin cırtlak sesi oldu. "Kuzeycim hadi çıkar beni burdan." Dudağını büzerek ve harfleri uzatarak konuşması gerçekten sinir bozucuydu.

" Hâlâ Kuzeycim diyo yaa! deliricem." Diyerek ağzımın içinden mırıldandım. Bizimkilerin hafif kıkırdama seselerini duyduğum da ağzımın içinden mırıldanmadığımı anladım. Kuzeyin tepkisine bakmak için hızla ona döndüm, bana sırıtarak bakıyordu. Kıskanmam hoşuna gidiyordu sanki.