Just Like How

00015

Habang nagwawalis sa daan, I felt so alone, and I wanted to stop this pero ayoko ng dagdagan ang community service ko!

Cctv is everywhere, a schoolmate and classmate are here, and the SSC council is watching me from afar kaya I need to finish this or else another community service.

Kasalanan ko rin naman kung bakit ako naparusahan but I didn't regret it! Kung hindi ako lumabas ng gabi na yon, sumasakit na ang ulo ko kay Belle. If hindi ko sinampal yong babaeng yon, baka ano pang magawa ko kapag nagkita kami ulit.

I did not regret this, iwan ko lang sa Belle na yon kung nagsisi ba sya sa mga ginagawa nya sa akin!

She's too immature! Galit na galit sya sa akin dahil ayaw ko sa Kuya nya at si De Lara ang gusto ko! Hindi nya ba naisip na hindi ganon ang pag-ibig? And for sure sa gwapo ng Kuya nya may mga babaeng naghihintay doon or may nagugustuhan na ang Kuya nya! She's crazy!

And now, mas lalo pa yong magagalit sa akin dahil nakatanggap rin yong ng community service but to her, 3 days lang habang ako one week kaya sure ako nagp-plano na naman yon kung paano nya ako gagantihan but I don't care as long as ako lang ang gagawan nya ng masama.

And for De Lara, warning lang ang ginawa sa kanyang perusa since valid naman ang reason nya but he still admit na lumabas sya ng campus nang Curfew but he did not accept a punishment, which is super nagpapasalamat ako.

Pagkapos kong magwalis sa labas, nag mop naman ako ng cafeteria, some people are looking at me and whispering, ang iba naman ay na-aawa sa akin na ayaw na ayaw kong maging impression sa akin.

I hate it dahil why would they feel that to me? We are not blood related and another reason is...nakakapangliit sa sarili.

Though sanay na akong minamaliit ng pamilya ko but I hate it so much kapag sa ibang tao ko na nakikita at nararamdaman.

"Ops! Sorry" maarteng sabi ni Belle na tinapakan ang sahig na mina-mop ko.

I look at her coldly. Fresh na at halatang tapos na task nya kaya nangugulo na ngayon.

"Ang dumi naman ng pa-a mo, try mong linisin" malamig kong sabi at nilinisan ang tinapakan nya.

"Excuse me!" Maarte at halatang napahiya sya sa sinabi ko lalo pa na nagtatawanan ang nakarinig.

"Daan ka lang kahit ang dumi ng sapatos mo, naiintindihan kita" mahinahon kong sabi pero nagtawanan pa rin ang paligid kaya nanlaki ang mata nya at nataranta dahil napahiya sya.

"How dare you to say that to me! Sa ating dalawa ikaw ang madumi! Your poor, your from the dirt!"maarte nya talagang sabi.

"Grabe naman sya, napaka mata pobre"

"Sabi ko na nga ba hindi yan mabait eh! Nakikita ko talagang plastic sya! Magkaibigan pa naman sila ano?"

"Hmm! Balita pa nga! sya yong may pakana ng pagpapakalat ng letrato nyang Rosario eh kaya naakusahan na sya yong gumawa ng kababalghan"

"Mga mayayaman talaga"

I look at her teasingly nang narinig ang mga bulong-bulungan sa paligid. She looked hopeless. Hindi alam ang gagawin dahil sa mga narinig tungkol sa kanya.

"Okay lang maging mahirap ako, hindi lang ganyan! Attention seeker"

"Maldita at snob lang yan si Rosario pero napakabait daw nyan sabi ni Reyes! Palagi daw yang dinadala ni De Lara sa basketball training nila kapag umaga, mabait daw yan, though hindi nila alam eh approach dahil tahimik lang daw sa gilid, nanonood"

"Talaga? Kaya siguro sya nagustuhan ni De Lara no? Kahit ako, kapag naging lalaki ako, magugustuhan ko rin yan"

"Kaysa naman magbait-baitan! yon pala masama ang ugali at napaka mata pobre pa! Don't worry beh! Hindi ako ganon"