Just Like How

00005

The day Belle knows na sya pa lang ang naging kaibigan ko, nag f-feeling close sya sa lahat and then pinapakilala ako, yayaan nya makipag lunch until sasama na sa amin halos araw-araw.

College is indeed challenging, unang araw pa lang, ang dami ng ginagawa, ang dami ng binigay na chapters para aralin dahil may oral next meeting o di kaya mag q-quiz.

Masakit sa ulo at nakaka stress but it's okay, magiging worth it naman to sa future.

"Coffee tayo mamaya sa tapat? G kaba Janice?" Masayang tanong ni Belle kay Janice na nag p-phone.

Lima na kami na palaging magkasama, Janice, Chaska and Analeza but I have this feeling na ayaw nila sa akin. They are so cheerful when I am not around but they are so silent and plastic if I am around.

Belle on the other hand doesn't know that cause she is busy making the atmosphere funny and light. Kaya hindi talaga mapabayaan ng Kuya nya, wala kasing ka muwang-muwang sa mundo.

"Uuwi ako mamaya. Pinapauwi ako" Ani ni Analeza.

Nakahalukikip lang akong nanonood sa tatlo. They know how rich Belle is, Dela Vegas is very known for their richness and businesses. I didn't know that not until Belle told me and I did my research because of curiosity.

"KJ naman! Pero kami ni Cheska punta kami. Sasama rin ba si Airyn?"

I drifted my eyes on Janice.

"Ofcourse! Patay ako kay kuya kapag hindi to kasama"

"Oh? Is she your Yaya?" Cheska said.

Kumunot ang noo ko at malamig syang tinignan. Nakaka-offend sya specially nong tunawa sila. Belle look at me apologetically. I just shrug.

Sanay na ako sa mga ganyan-ganyan na yan. My former classmates bully me during my high school days, they make fun of me during my senior days. I used to it so it won't affect me that much but still, I'm offended.

Bago pa ako mapagtanggol ni Belle, tumayo ako at tumingin sa aking phone.

"Time for next subject"

Agad namang silang tumingin sa phone nila at nagmadaling umalis kasama si Belle. Kampante lang akong naglakad habang sila ay parang nag mamarathon para hindi ma late.

My phone beep kaya napatingin ako rito.

Atticus:

Is my sister okay?

Gustuhin ko mang mag reply wala akong load kaya sinuksok ko lang sa bulsa ko ang aking phone! Hindi naman big deal and sure akong nag m-message rin yon sa kapatid nya.

My phone beep again kaya tamad ko tong tigninan.

Atticus:

Labas kayo mamaya, sabay tayong mag lunch. Tell her.

I sigh.

Para akong katulong ng dalawang to! Okay lang sana kong may bayad pero wala naman!

Papatayin ko na sana ang phone ko ng may pumasok na namang mensahe galing kay Atticus.

Atticus:

Enjoy your class.

I frowned pero agad namang may sumunod na message.

Atticus:

Tell that to my sister.

Napailing na lang ako at sinilid ang phone ko. Magkapatid nga, mga feeling close, ilang araw pa lang naman simula ng magkakalilala kami pero parang ang tagal na naming magkakakilala.

If I were them, hindi kaagad akong magtitiwala sa ibang tao. Kahit nga ako hindi nagtitiwala sa kanilang dalawa kahit comfortable ako sa kanila.

We didn't know who really that person is in a short time, tyaka pa yan lalabas kapag may mangyayaring hindi maganda na kailangan mo sila pero wala sila o di kaya they are there to you because they needed you.