00023

2 0 0
                                    

Nakaka-disppoint, nakakaguilty! Hindi ko alam na may problema pala sya! Ni isang beses hindi ko sya kinumusta, hindi ko sya tinanong kung anong problema nya!

Ano bang ginawa ko kapag magkasama kami? Makinig lang kung anong nangyari sa training nya, kung anong nangyari sa klase nya! Kung saan kami kakain, so stupid!

Kung hindi ko pa narinig yon kanina, hindi ako makakapag-isip na ang laki-laki pala ng pagkukulang ko sa kanya!

"Hey, ang tahimik mo?"

"Ugh...nga pala? May klase ka mamaya diba?"

Ang sarap sapukin ng ulo ko! Ang stupid magtanong! Alam naman nya na alam ko yon!

"Yup! Ikaw? May klase ka rin mamaya diba?" I nod kaya tumawa si De Lara kaya kunot noo ko syang tinignan.

"What's up with you babe? Bakit lutang ka ngayon?...don't tell me nagpuyat ka kaka-aral kagabi?" Natatawa nyang sabi.

I shook my head and look at him throughly!

He's always like this! Nagbibiro, palaging nakatawa at nanlalambing kapag magkasama kami! I failed to recognize his problems!

"Or napuyat ka kagabi dahil iniisip mo ang ka gwapohan ko?" I glared at him kaya mas lalo syang tumawa.

Seeing him like this, agad na pumapasok sa isip ko na masayahin syang tao, wala syang problema at kung may problema, agad syang gagawa ng solution but hearing those lines from him...I saw all the lies, na nag p-pretend lang syang masaya at walang problemang kinakaharap!

I am so selfish!

Sarili ko lang ang inisiip ko! Masaya ako kapag kasama ko sya, masaya ako dahil sa buhay ko ngayon pero hindi ko man lang inalam kung anong mga pinagdaanan nya!

"How's your class?" Seryoso kong tanong.

"Huh?"

"How's your basketball? Your life? Your family?"

"Wait mahal...bakit ka nagtatanong ng ganyan? What's up?" Lito nyang sabi.

"I failed to asked you that questions...So...Are you okay?" Seryoso kong sabi.

Unti-unting nawala ang ngiti nya at inabot ang kamay ko.

"Ofcourse! Bakit naman hindi? Kasama ko ang pinakamaganda at girlfriend ko ngayon! Kaya okay na okay ako!" Nakangiti nyang sabi.

I sigh heavily and look at our hands.

"If there's something bothering you or you have a problem, don't hesitate to tell me...You know, I don't know how to express myself so don't hesitate to tell me" seryoso ko talagang sabi.

Please tell me kung anong problema mo, hearing you kanina is so heartbreaking! Ayokong makaproblema ka, maggalit ka. I want him you be happy!

I wanted to tell that to him pero ayokong malaman nyang narinig ko sya kanina. Sya dapat ang mag kwento sa akin dahil kung malaman ko lang kung anong problema nya, I don't think twice to help him.

"I'm okay...hmmm...at tyaka! Sa gwapo kong to may problema ako?...hah! Takot ang problema sa akin!" Mayabang nyang sabi. I just shook my head.

I want him to trust me, kahit anong problema pa yan! Gagawan ko ng paaraan but I guess he doesn't trust me enough para sabihin kung anong problema nya, kung bakit ganon ang inasta.

Pagkatapos naming kumain, hinatid nya ako sa classroom ko na makulit, tumatawa at binibiro ako!

"Study well! Sa gym lang ako" Aniya at mabilis akong hinalikan sa pisngi at sumenyas na pumasok ako sa loob. Tahimik ko naman syang sinunod.

Just Like HowTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon