Pero pagkapasok namin sa elevator, yumakap lang sa akin ang mokong at nag c-complain na tinatamad syang magtrabaho ngayon!
"The meeting is very important?"
"Hmmm...We needed them to our company" I nod and understand why he needs to work kahit ayaw nya.
"Oh! tapos tinatamad ka dyan! Ayan kasi, puro kasi kamanyakan, hindi nakapagpahinga!" He look at me at ngumuso.
"Always remember. Ikaw ang pahinga ko so anong hindi nakapagpahinga?" I rolled my eyes.
Tulog ang mokong buong byahe, sa cavite pa pala ang meeting nya kaya natulog lang sya. Aniya, hindi daw sya puyat o di kaya nakapagpahinga nya pero nang sinandal nya lang ang ulo nya sa balikat ko tulog na! Buti na lang at may company driver sila.
"Ma'am, nandito na po tayo" awkward na sabi ng secretarya at tinignan si De Lara na tulog na tulog at nakayap sa akin.
I just look away at ginising si De Lara.
"Just five minutes mahal" paos nyang sabi.
Gulantang akong tumingin sa secretarya nya na nanlalaki rin ang mata na palipat-lipat ang tingin sa amin.
Shit!
"De Lara!...ugh...sir!" Awkward kong sabi dahil sa hitsura ng secretarya nya ngayon.
Pero mas lalo pa syang na windang nang humalik sa akin si De Lara kaya kinurot ko ang lalaki kaya kunot noo akong tinignan. I look at his secretarya na windang na windang.
"Shes my fiance..."
"Sir?"
"Is Mr. Gonzales already here?"
Taranta namang kumilos ang secretarya nya pero binuksan ni De Lara ang kotse. Kitang-kita ko kung paano pinasadahan ng tingin ng kanyang secretarya ang kamay ko at nang nakita nya ang singing, she gasp.
"Baka ipagkalat nong secretarya mo!" I immediately complain to him.
"So? Totoo naman and don't worry about anything okay?...Ako na bahala sa lahat" Marahan nyang sabi and pinch my cheek.
Buong meeting tuloy awkward na awkward kaming dalawa ng secretaya nya. Hindi kasi makatingin sa akin, ayoko ring makipag-usap sa kanya! Awkward rin! Hindi naman ako yong taong nakikipag-usap.
Pero gusto ko sana syang pakiusapan na huwag ipagkalat pero baka kung anong isipin at mapag chismissan pa kami!
I look at De Lara na seryoso lang nakipag-usap sa matanda nyang kasama. Mukhang matagal-tagal pa bago matapos kaya tumayo na lang ako at nagtungo sa CR dahil napaka awkward talaga naming dalawa.
"Nakaka-stress" I mumbled at nag hugas na lang ng kamay at tumingin sa salamin.
Lately, napapansin ko sa sarili ko na gumo-glow ako! Kahit walang make up! Pero baka feelingera lang talaga ako kaya naisip ko to.
I shook my head at aalis na sana nang may biglang pumapasok na umiiyak at dumiritso sa isang cubicle at malakas itong sinorado. I blink multiple times!
"Putangina ni Mama! Putangina nya! Bakit nya ako binenta! Bakit? Bakit! Bakit!?"
Napakunot ang no-o ko nang sunod-sunod kumalabog ang pintu-an mukhang hinampas ng paulit-ulit ang pinto.
"Putangina! Putangina! Kaya siguro lumayas si Ate noon! Kaya pala! Putangina!"
Sigaw nya talaga kaya kinatok ko na ang pintu-an. Tumahimik naman ang loob.
"Okay ka lang?"
"Ah! Oo...oo, sorry" umiiyak nyang sabi.
BINABASA MO ANG
Just Like How
RomanceA young woman had been struggling with feelings of being unwanted and unloved. She often felt alone, as if no one was by her side. Each day was a challenge, and the weight of her solitude seemed overwhelming. Despite her efforts to connect with oth...
