Just Like How

00038

I am just sitting at his study chair, tahimik na nag-iisip kung anong mangyayari sa akin sa susunod na araw sa pananatili ko rito.

Mabait naman ang parents nya but the things is, saglit lang talaga ako manatili sa kanila kapag dadalaw kami noon at madalang pa kaya hindi ko alam ang mangyayari sa akin rito.

And another thing, nakaka bother din, hindi ako sanay talaga na may kasamang ibang tao sa tinitirhan ko, mas sanay akong mag-isa! Tough palagi akong dinadalaw ni Kristine pero hindi naman sya nanatili roon.

It's been a long time nong may kasama ako sa bahay na nakakatanda at hindi pa maganda ang na experience ko kaya nakakatakot rin at the same time but I need to adjust, I need to understand the situation.

Hinawakan ko ang tyan ko at marahang hinaplos.

May anak na ako, kailangan kong magpaalaga para walang mangyari sa kanya so I needed to adjust.

Bumukas ang pinto at niluwa si De Lara na may dalang pagkain.

"If hindi ka talaga comfortable rito. Doon na lang tayo sa unit mo or-"

"I'm okay here" Ani ko.

Titig na titig sya sa akin at tumango-tango bago nag squat sa harapan ko at hinawakan ang kamay ko.

"Mahal, tell if ayaw mo or if there's something in your mind, hindi ako mapapakali kapag alam kong hindi ka sanay o di mo gusto rito" mahinahon nyang sabi. I smile at him at hinigpitan ang hawak o sa kamay nya.

"I am really okay. Don't worry about me...hmmm?"

Kinukulit lang nya ako at kung anu-ano sinasabi para lang mapatawa ako at ma-distract ako.

I appreciate what he does and I hope hindi na sya magbago.

Mahimbing ang tulog ko at para lang walang nangyari sa akin. At kinabukasan, Ginamot muna ni De Lara ang mga sugat ko bago sya pumasok na gusto ko sanang mag trabaho dahil ayokong magpa-iwan rito.

"Your still not allowed to work...Anyway pupunta ang designer natin sa kasal mamaya, yon na lang pagkaabalahan mo mahal" De Lara said while fixing his polo.

I pouted at tahimik na lang nilaro-laro ang phone ko.

Nakakabored dito! Hindi ako sanay! Baka nga hindi ako lumabas ng kwarto nya eh dahil nakakahiya!

Sana dinala nya na lang ako sa condo nya kung meron man o sa unit ko na lang dahil nandoon naman si Kristine but then again, I am pregnant, I need to be careful, I need someone dahil baka may mangyaring masama, may tutulong agad sa akin.

I understand, I am truly am. Hindi lang talaga ako sanay.

I am not that kind of person na makiki-blend sa ibang tao para maging close nila, maging friend nila o para may mapagk-kwentuhan, mas gusto ko pang umupo sa sulok ng mag-isa at mag observe sa paligid kaya I know this is very challenging to me.

That is his parents, hindi pweding deadmahin, hindi kakausapin, hindi mo gagalangin! Baka sila pa ang dahilan kung bakit kami maghihiwalay!

Kailangan mong maging soft at open book sa kanila which is hindi ako sanay dahil never in my life na ako ang gagawa ng paraan para maging close ang isang tao sa akin o eh please sila para magustuhan ako.

"Hey, baka late na akong umuwi mamaya...I have meeting in 8:00pm" paalam ni De Lara and kissed me softly.

I nod.

Makaka-survive naman ako rito. Malakas ang wifi, nandito lang ang outlet, nagdala rin sya ng pagkain ko rito kaya okay lang. Naka surve naman ako ng hindi kumakain sa isang araw kaya okay lang talaga.