Just Like How

00011

I am in rage while looking the Dela Vega siblings! Lumayas ako roon sa ground pero sinundan ako ni Belle at syempre, sumunod rin ang kapatid nyang abnormal!

"I am sorry about that I just want to make my sister happy"

"Don't sorry to her kuya! You proposed! Don't say sorry! Sya dapag ang mag sorry cause he ruined your proposal!" Malakas nya talagang sabi.

"Fix this!" Mariin kong sabi at lalabas na sana nang hilahin ni Belle ang kamay ko.

"You! How dare you! Ikaw na nga ang sinurprise pero ikaw pa tong nagkaganito! You know how much effort on what we did? Huh? Then you what?...you just walk out!" Puno ng hinanakit nyang sabi. Winaksi ko ang kamay nya at masama syang tinignan.

"Hindi kita inutusan gawing yon"

"Wow! I can't believe you! Ano? Nalason na ba talaga yang utak mo ng lalaking yon?..."

"I already told you! Na hindi ko gusto ang Kuya mo! I already told you na tigilan mo na yang kalokohan mo dahil hindi na talaga ako natutuwa!"

"You love that guy that's why you-"

"Stop including him! I already told you! Wala syang kinalaman dito!"

"Then why are you so mad-"

"Nakakapagod magpaliwanag sayo! Pagkasabi ko pa lang na hindi ko gusto ang Kuya mo! Naintindihan mo na! Tumigil ka na! Pero pinagpatuloy mo pa rin at sinisi mo pa ako! Your too immature! Grow up!" Mariin kong sabi.

"No! You just said that-"

"Ganyan ka ba ka bobo?"

"That's enough!" Parang kulog na sabi ni Atticus kaya napatingin kami sa kanya.

I look at with rage!

"Belle stop on your doings, I already did your favor, it's time to do your promise" seryosong sabi ni Atticus sa kapatid nya.

"But kuya-"

"No buts!" Madiin nyang sabi at tumingin sa akin. Masama ko pa rin syang tinignan dahil sa pagtaas ng boses nya!

"I'm sorry Airyn on the damages, I will take the responsibility on what we have done"

I sigh heavily at tuluyan ng nag walk out at nagdadabog na naglakad patungog dorm.

How dare them! Akala ko nga angel sila na dumating sa buhay ko! Pero hindi pala! Naging mabait lang pala sila sa akin dahil gusto nilang maging sunod-sunoran ako sa kanila! Pareho rin pala sila ng pamilya ko!

I thought talaga na kapag nakalabas na ako, gaganda na ang buhay ko, magiging magaan na pero parang naging worst ang nangyayari sa akin!

Parang yong mga nangyari sa akin sa bahay ay training lang yon para sa ganitong laban, para maging matatag ako at kayang ipagtanggol ang sarili!

"Bwesit namang buhay to!" Mariin kong sabi at tatakpan na sana ang mukha dahil tutulo na ang luha ko dahil sa galit na nararamdaman nang may kumuha rito at kinulong ako ng yakap.

Mag p-protesta sana ako nang naamoy ko ang amoy ni De Lara!

"It's okay, you can cry" malambing nyang sabi habang hinahaplos nya ang buhok ko.

Para namang dinurog ang puso ko dahil sa ginawa nya at bigla na lang akong humagolhol ng iyak na ngayon ko lang ginawa sa buong buhay ko.

Hindi ako umiiyak noon or at least hindi ako umiiyak sa harap ng mga tao o kahit sino pa yan! I don't want them to pitty me at ayoko ring eh chismiss ako but today, it's different!

Gusto kong eh sumbong lahat sa kanya ang nararamdaman ko, gusto kong malaman nya lahat ang problema ko! Dahil alam ko, kakampi ko sya, dadamayan nya ako!