Model - Mey
Yeni bölümden herkese merhabaa!
Sezon finaline hazır mıyız? Bu bölümden sonra bir sezon finali size kendilerini takdim edecek...
Güzel okumalarr
2 yıl sonra...
Otobüsten el ele tutuşmuş bir şekilde Murat'la inerken bir yandan da ders hakkında bir şey tartışıyorduk. "Yani ne zaman anatomiye çalışacağız?" diye sordum yolun karşına geçtiğimiz sırada.
"Sen ne zaman istersen," dedi yumuşak bir sesle. Apartmanın önünde durduk. "Bu arada... bir şey isteyebilir miyim?" Başımı aşağı yukarı salladım. "Elinde notların varsa verebilir misin? Yarın getiririm," dedi.
Sebepsiz yere gözlerine hayran hayran bakıyordum. Fazlasıyla masum görünen ifadesine de deli olmuştum. O kadar güzel bir ses tonuyla konuşuyordu ki bu sese erimemek imkânsızdı. "Tamam, vereyim. Bana lazım değil şu an sende kalabilir," derken çantamdan defterimi çıkardım ve ona uzattım. Nazikçe defteri aldı. "Teşekkür ederim."
"Rica ederim."
Tam vedalaşmak için gülümsemiştim ki, "Almiş!" diyen annemin sesini duymamla kulaklarım ve beynim şok etkisiyle resmen felç geçirmişti. Murat'la aynı anda başımızı sesin geldiği yöne çevirdik. Gerçekten de annem gelmişti. Taksiden elinde valiziyle inmiş, yavaş yavaş yürüyerek bana doğru geliyordu. "Anne?" dedim sorar gibi bakarak. Annemin gözleri beni es geçip direkt Murat'ı bulmuştu. En rahatsız edici bakışlarını atıyordu şu an. Murat bu bakışlardaki imayı anlamış gibiydi ama yine de bozuntuya vermeden tebessüm etme çabasına girdi. "Hoş geldin, Firuze teyze."
Annem cevap vermeden göz kırpıştırmakla yetinmişti. Tabii bir de sahte gülümseme...
"Sürpriz yapayım dedim," dedi bana dönerek. Murat burada görülmeyen kişiydi. Kötü hissetmesini istemediğimden ona bakıp boş boş gülümsedim. Evet, boş gülümsüyordum çünkü annem bazen beni gerçekten şaşırtıyordu. Aslında bu saçma gülümseme anı hakkında konuşmaya gerek bile yoktu.
Murat'ın yüzünde gördüğüm ifadesizlik beni bile rahatsız etmişti. Karşılık alamamış olması yüzündeki her bir zerreyi ciddiyete sürüklemişti. Mavileri bana döndü. "Ben rahatsızlık vermeyeyim. Sonra görüşürüz," dedi aynı ciddiyetiyle.
Başımı olumlu anlamda sallayıp, "Tamam görüşürüz," dedim.
Adımları geri giderken annem bir anda, "Bak nasıl da anladı rahatsızlık verdiğini," dedi. Hayretler içerisinde ona döndüğümde bunu duyan Murat'ta duraksayıp şaşkınlıkla kaşlarını yukarı kaldırdı. Annem çok da umursamayan bir surat ifadesiyle bakmaya devam ediyordu.
Böyle bir cümle beklemeyen Murat olduğu yerde kalmıştı. Şaşkınlığın etkisi geçince dudakları aralandı. "Nasıl yani?"
Ters cümleler annemden gelmeye devam ediyordu tabii ki. "Ne nasıl yani? Ne işin var senin yine benim kızımın yanında?"
Bu nasıl bir soruydu. O benim sevgilimdi. Annemin de bunun farkında olduğunu biliyordum. Fakat durduk yere böyle konuşmasına bir anlam veremiyordum. Şimdi Murat ne yapmıştı ki böyle tersliyordu? Sadece ders hakkında konuşuyorduk, ekstra olarak farklı bir hareket yaptığımızı düşünmüyordum.
Gözlerimi tekrar Murat'a çevirdim. Yüzündeki şaşkınlık beni ilginç bir şekilde ürpertiyordu. "Ders hakkında bir şey konuşuyorduk da... Sizin böyle çıkışmanızın sebebini hâlâ anlamış değilim."
"Hıı... Kesin ders hakkında konuşuyorsunuzdur. Kızımın yanından ayrıldığını duymadık da görmedik de. Bu nasıl bir ders ise artık..."
Annemin yaratmış olduğu ima canımı sıkmaya başlamıştı. "Anne," diye mırıldandım uyarı amaçlı. Ardından tekrar Murat'a döndüm. "Murat sen de gi-"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sana Rağmen...
Fiksi RemajaÇocukluğunda babasından ağır şiddet gören Murat, hayatı boyunca babasına benzememek için çabalar. Hayali yerine koyduğu hedeflerini böyle bir babaya rağmen kazanır, asla pes etmez. Fakat bir gün hiç beklenmedik bir anda kalbine güzel bir his yerleş...
