"Yakışıklıymış." dudağının kenarı arsızca yukarı doğru kıvrıldığında kaşlarımı çattım. Bu kimdi, neden beni sorguluyordu ve neden Changbin'i dövme isteği vardı içimde?
"Anlayamadım?" kendine çekidüzen verip lafını düzeltmesini istiyordum. O yüzden sormuştum bu soruyu da.
"Dedim ki..." adımları yavaş yavaş yaklaştığında gerilemeye başlamıştım. "...yakışıklıymışsın." Duruşumu düzeltip anlık bir kararla ben de ona yaklaşmaya başladım. Yerinden bile kıpırdamayışı oldukça cesaretli biri olduğunun kanıtıydı. "Peki, bundan sana ne?"
Gülümsedi anında."Yakışıklı olduğun kadar çekicisin de?.." Bir adım daha atmıştı. Gururuma yediremeyip kendimi geri çekmek istemesem de geri çekilmek zorunda kalmıştım. "Kimseyi ilgilendirmiyor."
"Öyle mi?" diyip güldüğünde sinir bozukluğuyla ben de güldüm. "Öyle."
"Beni ilgilendirir bence." Tekrar bi adım attığında iyice sinirlerim bozulmuştu artık.
"Geri bas."
"Nedenmiş?"
Adımlarım hala gerilerken düşmemek için elimle tutunacak bir yer arıyordum ki arkamda hissettiğim bedenle donakalmıştım.
"Cenazenin çıkmasını istiyorsan 1 adım daha at, bana uyar."
Chan'ın belime dolanan kolları sıkıca sarıldığında nefesini ensemde hissediyordum. Gerginlikle gözümü kapattım. Şu an tüm sınıf bizi izliyordu ve ben hayretle olanlara anlam kazandırmaya çalışıyordum.
"Cenaze mi? Ne alaka? Şakalaşıyorduk, değil mi Lee Know?.." Adım atmayı bırakmıştı. Laubali bir şekilde konuşmasıyla Chan'ın gürleyen sesi kulağımı kapatmama neden oldu. "LEE KNOW SENIN ASKERLIK ARKADAŞIN MI LAN!?"
"Hey, sakin ol..." Ellerini sakinlesmesini ister gibi oynattiginda hak vermiştim. Sakin olmazsa mutlaka bir kaza çıkacaktı. Yavaşça kafamı çevirip kulağına fısıldadım hemen. "Sakin ol Chan. "
Göz göze geldigimizde cidden sinirlendiğini anlayabiliyordum. Bakışları anlık olarak yumuşasa da gerginliği, yüzünden okunuyordu.
"Seni tanıyor muyuz?" Kafasını çevirip sakince soru sorduğunda şaşkınlıkla Chan'a bakmaya başladım. Ağzını burnunu falan kıracağını düşünüyordum bu sinirle. Dumura uğramıştım.
"Taehyung ben..." Tokalaşmak için uzattığı eli görmezden gelip bakışlarını şaşkınlıkla onu izleyen gözlerime çevirdi Chan. Hafifçe tebessüm edip karşımızdaki çocuğa doğru baktı sonrasında.
"Onu sormadım."
"Ne?" Taehyung anlamamış gibi saçlarını geriye atmıştı. "Neyi sordun o zaman?"
"Seni tanımıyoruz Taehyung." Gülerek cümlesine devam etmişti.
"Başkalarının da tanıyamayacak olması çok üzücü, değil mi?"
Ortam birden sessizleşirken korkuyla Chanın belime doladiği kolları tuttum hemen. Bırakacakmış gibi kollarını gevşetmişti. Gitmesine izin veremezdim. Kavga çıkmasından korkuyordum.
"Tanınmayacak hale gelmek ister misin?"
***
Taehyung gibi bir afet, afetlerin arasında olmasın mı yani anlayamadım?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Circus | Minchan
Fanfiction"Yani baş düşmanımla aynı odada kalacağım öyle mi? Hayatta olmaz." [1.] [Acemilik unsuru]
