YOL ŞEYTANI

BÖLÜM 47

Malzeme almak için içeriye yöneldi. Hala görüş mesafemden çıkmamıştı. Sol tarafta bulunan bodruma ineceğini düşündüm. Fakat o kapıya dokunmadı bile. Tuhaf olan birşey daha dikkatimi çekti. Kapının eşiğinde iki kavanoza konulmuş, toprak ve içerisinde kavanozların çevresini sarmalayacak kadar uzamış bitkiler vardı. Kapıyı tutan beş tane kilit saydım. Neden insan bodrumun kapısına bu kadar kilit koyar ki? Ya içeri birşeyin girmesini engellemek için ya da dışarı çıkmasını. Korkutucu veya büyük bir sırrı saklamak için alınabilecek önlemlerden di. Kimsenin görmesini istemediği birşey saklıyordu. Aklıma ilk gelen bu olmuştu. Ama bu ıssızlıkta tehdit olasılığı o kadar düşüktü ki önlem bana aynı zamanda çok gereksiz gözükmüştü. Çevrede kimsenin kalmadığını kendisi söylemişti. Ona rağmen bu kilitler kendisiyle düştüğü çelişkinin bekçileri gibiydi.

Kilitlere bakmaya devam ederken üst tarafta bir yer dikkati mi çekti. Daha önce delinmiş ve sıva ile kaplanmış bir kısım vardı. Duvarın renginden ayrı bir tonda bakınca lekeye andıran görüntüyü oluşturuyordu. Daha önce oyulmuş ya da hasar alıp onarılmış olduğu anlaşılıyordu. İşçiliği önem vermeden yapılmıştı. Biraz sola doğru eğildim. Arkamda duran rafta ki eski ciltlerle  kaplanmış kitapları fark ettim. Bunların tam önünde, uzun süre rafa dayanmış ve yerde iz oluşturacak kadar kalmış bir eşyanın bıraktığı şekil gözüküyordu. Ufak dikdörtgen bir iz di. Aynı zamanda rafın kenarlarında olan hafif ezilme ve tırtıklı izleri oluşturmuştu. Büyük ihtimal, koltuğun yanında rafa dayalı bir şekilde duruyordu. Kitaplar çoğunlukla eski kült inançları anlatan, simya ve şaman öğretilerinin bulunduğu, ruhani varlıkları konu alan yazılar idi.