YOL ŞEYTANI

BÖLÜM 68

Biraz sessizlikten sonra tekrardan konuşmaya başladı.

"Gerçekten bu dediklerinde bana karşı dürüst müsün? Bir insanın kolay kolay kaldırabileceği bir durum değil. Özellikle sormamın sebebi şu; eğer inanmazsan onu durduramazsın. Senin sözlerin veya yapacağın bir hamle ona etki etmez."

Söylediklerinden sonra geriye doğru yaslandı. Karşılık vermemi bekliyordu.

"Öğrenmek istediğim başka birşey var. Benim hakkımda tahminlerin doğruydu ihtiyar bunu nasıl yaptın?"

"Sana söylediğim gibi pişmanlığı olan ruhları çeker. Senin bildiğin dünyaya ait gözler, bu anlattıklarıma kanıt bulamaz."

Konuşmaya devam ederken. Koltuğun solunda çekici fark ettim. Kırık olan ayağıma tahtaları ayarladıktan sonra orda bırakmıştı. Koltuğun altına doğru yavaşca itiyordum. Onun görüşünden hissettirmeden çıkartıyordum. Bana yaklaştığı anda kullanmak için olabildiğince ihtimal yaratıyordum. Konuşmaya devam ediyordu.

"Kafana girmesine izin verme, onunla alacağı birçok canın arasında duran sadece biz ve bu ev var. Seni çoktan öldürebilirdim. Veya eve almayabilirdim. Ama ben düşündüğün gibi biri değilim. Koluna bak o leke daha çok yayılmadan burdan uzaklaşabilirsin. Eğer kalmaya devam edersen düşüncelerinde sana konuşmaya başlayacak. Şuan kendi iradenle burdan kurtulabilirsin."

Tam o esnada ayağa kalktı. Silahı sandalyesinin yanına bıraktı. Kolunu tekrar gösterdi. Omzuna kadar yayılan siyahlığı. "Sence aynı alerjiye mi sahibiz. Bu ormanda hiç uzun süre bulunmadın. Bunun ihtimalleri ne kadar? Anlattıklarıma kanıt olarak görmek bu kadar mı zor?"

Yavaşça yanıma yaklaştı. Aramızda iki adımlık mesafe kalmıştı. O fırsat şuanda gelmişti. Koltuğun altından sakladığım çekici yavaşca geriye doğru, ulaşabileceğim mesafeye çekmeye başladım. Adam yüz yüze gelecek şekilde eğildi.