YOL ŞEYTANI

BÖLÜM 63

Ellerimi yüzüme kapadım. Son cümleyi kurduktan sonra kendime hakim olamadım. Gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Ve hiç birşey yapamıyor oluşumun çaresizliği, parçalanmış ruhuma işkence ediyordu.

İhtiyar konuşmadan beni izliyordu. Başı biraz öne eğilmişti. Düşüncelere daldı. Üzgün bir şekilde duruyordu. Yapmacık izlenimi göstermiyordu. Biraz sessizlikten sonra konuşmaya başladı.

"Eskiden bir dostum şöyle güzel bir cümle kurmuştu. Gerçekliğin farkında olan ve algıları açık bir şekilde sorgulayan biri, söyleyeceğim cümlenin ne demek istediğini çok iyi kavramış olur.

"Söylediklerine ve kullandığın kelimelere çok dikkat et. Evrende hepsinin bir muhattabı vardır."

"Aşağıda gördüğün şey insan değil. Orda bağlı vaziyette duran bir kız yok. Görmüş olduğun silüet son canını aldığı kurbanına ait. Kızımın bedeni. Bana acı çektirmek için bulduğu yöntem bu. Benim yaşamımı son yaptığı büyü ile olabildiğince uzatıyor. Kolumda ki siyahlığın olmasının nedeni bu. Ruhum acı çektikçe onu besliyor. Onu daha fazla tutacak gücüm kaldı mı emin değilim. Bedenim zayıfladı. Bunu fırsat bildiği için, kendine çıkış yolu aramaya başladı. Ve son kurduğu çözüm sensin. Buna bulaştığın için üzgünüm. Kötülüğü tutabileceğimi sandım ve ömrümü bu evde bu amaca adadım. Fakat geldiğimiz nokta bu" dedi.

Hikayesine ayak uyduruyordum. Ellerini tüfeğinden çekmiş, tehditleri azalmıştı. Ona ikna olmuş rölüne bürünmeye devam ettim.

"Sana anlattığım pişmanlığım gerçekti. Gördüğüm tedavide yazılmış olan ilaçlardan uzun bir süredir almadım. Her an gerçekle ile hayal arasında gidip geldiğim düşünce çemberine girebilirdim. Ve sen aşağıda ki kızın, kendi hayal gücünden ürettiğin bir olgudan ibaret olmadığını, şeytani bir varlık olduğunu söylüyorsun. Buna ikna olabilmem için anlattıklarından daha fazlası gerekli. Tam manasıyla dürüst olmanı istiyorum."